Ludzka β-defensyna 2 markerem ciężkości atopowego zapalenia skóry
Autor: Jacek Szczęsny
Data: 25.09.2013
Źródło: Clausen, M.-L., Jungersted, J.M., Andersen, P.S., Slotved, H.-C., Krogfelt, K.A. and Agner, T. (2013), Human β-defensin-2 as a marker for disease severity and skin barrier properties in atopic dermatitis. British Journal of Dermatology, 169: 587–593. doi:
Tagi: | atopowe zapalenie skóry |
W przebiegu atopowego zapalenia skóry często dochodzi do miejscowych infekcji spowodowanych upośledzona funkcją barierową skóry. U osób z atopowym zapaleniem skóry stwierdza się zmienioną ilość peptydów bakteriobójczych, w tym ludzkiej β-defensyny 2 – sugeruje się, że jest to jedna z przyczyn upośledzonej funkcji ochronnej skóry w AZS.
Autorzy cytowanej pracy przeanalizowali zależność stężenia ludzkiej β-defensyny 2 w zależności od funkcji barierowej skóry u pacjentów z AZS i porównali ją z grupą osób zdrowych, a także dokonali oceny relacji stężenia tej molekuły w zależności od nasilenia klinicznego AZS.
Do badania włączono 25 pacjentów z AZS i 11 zdrowych osób (grupa kontrolna). Oceny stężenia β-defensyny 2 dokonywano na poziomie warstwy rogowej naskórka przy użyciu minimalnie inwazyjnej techniki. Ciężkość przebiegu klinicznego AZS oceniano za pomocą skali SCORAD zaś upośledzenie funkcji barierowej skóry oceniano badając jej pH oraz stopień przeznaskórkowej utraty wody (TEWL).
Stężenia β-defensyny 2 wykazywały różnice w zależności od tego, czy były oznaczane w miejscach zmian chorobowych w AZS, w miejscach bez zmian chorobowych u pacjentów z AZS czy też u grupy kontrolnej. Największe wartości stężenia β-defensyny 2 uzyskano w zmianach chorobowych AZS (P < 0•001). Zarówno SCORAD jak i TEWL były istotnie podwyższone u osób z wykrywalnymi stężeniami β-defensyny 2 (odpowiednio P < 0•018 i P < 0•007). Zaobserwowano również istotną statystycznie korelację między stężeniem β-defensyny 2 w zmianach chorobowych w AZS a TEWL i SCORAD (odpowiednio R = 0•55 i R = 0•44). Nie wykazano natomiast zależności stężenia β-defensyny 2 w stosunku do pH skóry.
Jak zatem widać stężenie β-defensyny 2 może służyć jako marker tak upośledzonej funkcji barierowej skóry jak i ciężkości przebiegu AZS.
Do badania włączono 25 pacjentów z AZS i 11 zdrowych osób (grupa kontrolna). Oceny stężenia β-defensyny 2 dokonywano na poziomie warstwy rogowej naskórka przy użyciu minimalnie inwazyjnej techniki. Ciężkość przebiegu klinicznego AZS oceniano za pomocą skali SCORAD zaś upośledzenie funkcji barierowej skóry oceniano badając jej pH oraz stopień przeznaskórkowej utraty wody (TEWL).
Stężenia β-defensyny 2 wykazywały różnice w zależności od tego, czy były oznaczane w miejscach zmian chorobowych w AZS, w miejscach bez zmian chorobowych u pacjentów z AZS czy też u grupy kontrolnej. Największe wartości stężenia β-defensyny 2 uzyskano w zmianach chorobowych AZS (P < 0•001). Zarówno SCORAD jak i TEWL były istotnie podwyższone u osób z wykrywalnymi stężeniami β-defensyny 2 (odpowiednio P < 0•018 i P < 0•007). Zaobserwowano również istotną statystycznie korelację między stężeniem β-defensyny 2 w zmianach chorobowych w AZS a TEWL i SCORAD (odpowiednio R = 0•55 i R = 0•44). Nie wykazano natomiast zależności stężenia β-defensyny 2 w stosunku do pH skóry.
Jak zatem widać stężenie β-defensyny 2 może służyć jako marker tak upośledzonej funkcji barierowej skóry jak i ciężkości przebiegu AZS.