123RF
Terapie miejscowe w leczeniu ostudy
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 09.05.2022
Źródło: Sepaskhah M, Karimi F, Bagheri Z, Kasraee B Comparison of the efficacy of cysteamine 5% cream and hydroquinone 4%/ascorbic acid 3% combination cream in the treatment of epidermal melasma J Cosmet Dermatol. 2022 May 5. doi: 10.1111/jocd.15048
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | ostuda |
Zespół irański z Shiraz University of Medical Sciences zbadał działanie miejscowych terapeutyków na zaatakowane ostudą obszary skóry.
Ostuda – nazywana melazmą lub popularnie przebarwieniem ciążowym – występuje u obu płci, choć częściej u kobiet niż u mężczyzn. Pojawia się zwykle między 20. a 50. r.ż. Najczęściej ma postać jasnobrązowych, ciemnobrązowych, a nawet niebieskoszarych przebarwień na skórze. Mogą one pojawiać się jako plamy płaskie lub przypominające piegi. Obejmują one twarz: policzki, górną wargę i czoło oraz przedramiona i okolice przyobojczykowe.
Przyczyny wystąpienia ostudy nie są do końca rozpoznane; wiąże się ją często ze stosowaniem antykoncepcji hormonalnej u kobiet, pojawia się też w ciąży. Ostatnio opublikowano także prace badawcze, w których ostuda wykazywana jest jako predyktor zaburzeń funkcjonowania wątroby.
Zespół irański z Shiraz University of Medical Sciences zbadał działanie miejscowych terapeutyków na zaatakowane ostudą obszary skóry. Pierwszy był krem z cysteaminą jako substancją czynną. Cysteamina to aminotiol przechodzący do lizosomów, gdzie reaguje z cystyną, tworząc cysteinę oraz mieszany dwusiarczek cysteaminy i cysteiny. Jest on usuwany z lizosomu przez układ transportujący dla lizyny. Stosowana w zaburzeniach nefrologicznych wpływa też na proces poprzecznego łączenia włókien kolagenowych. Nie jest toksyczna dla melaniny. Drugą badaną substancją był krem składający się z hydrochinonu i kwasu askorbinowego.
Była to podwójnie ślepa randomizowana próba. Objęła grupę 65 osób, w większości kobiet. Osoby te otrzymywały krem z 5-proc. cysteaminą lub krem z 4-proc. hydrochinonu i 3-proc. kwasu askorbinowego (HC). Odpowiedź terapeutyczną oceniano za pomocą zmodyfikowanego wskaźnika MASI (mMASI) i wskaźnika melaniny (SkinColorCatch) po 2 i 4 miesiącach leczenia. Oceniono również wpływ leczenia na jakość życia.
Stwierdzono, że spadek wskaźnika mMASI wyniósł od 6,69 ±2,96 do 4,47 ±2,16 w grupie cysteaminy oraz z 6,26 ±3,25 do 3,87 ±2,00 w grupie HC po czterech miesiącach. Wskaźnik melaniny obniżył się po czterech miesiącach z 37,72 ±10,17 do 31,47 ±11,90 w grupie cysteaminy oraz z 36,37 ±10,80 do 23,16 ±8,83 w grupie HC. Nie wykazano istotnej różnicy między wartościami wskaźnika mMASI między obiema grupami na początku badania, ale różnica między wartościami wskaźnika melaniny na początku badania i w czwartym miesiącu była wyraźniejsza w grupie HC. Jakość życia poprawiła się w obu grupach, ale nie różniła się istotnie między grupami.
Zauważono, że w wielu przypadkach lepiej tolerowana cysteamina ma podobną skuteczność w leczeniu melazmy jak nieco gorzej tolerowany krem składający się z hydrochinonu i kwasu askorbinowego. Może więc służyć jako terapeutyk drugiego wyboru. Co istotne, badania potwierdziły poprzez istotne obniżenie wskaźnika mMASI i melaniny skuteczność miejscowo stosowanej cysteaminy i HC u pacjentów opornych na wcześniejsze terapie.
Opracowanie: Marek Meissner
Przyczyny wystąpienia ostudy nie są do końca rozpoznane; wiąże się ją często ze stosowaniem antykoncepcji hormonalnej u kobiet, pojawia się też w ciąży. Ostatnio opublikowano także prace badawcze, w których ostuda wykazywana jest jako predyktor zaburzeń funkcjonowania wątroby.
Zespół irański z Shiraz University of Medical Sciences zbadał działanie miejscowych terapeutyków na zaatakowane ostudą obszary skóry. Pierwszy był krem z cysteaminą jako substancją czynną. Cysteamina to aminotiol przechodzący do lizosomów, gdzie reaguje z cystyną, tworząc cysteinę oraz mieszany dwusiarczek cysteaminy i cysteiny. Jest on usuwany z lizosomu przez układ transportujący dla lizyny. Stosowana w zaburzeniach nefrologicznych wpływa też na proces poprzecznego łączenia włókien kolagenowych. Nie jest toksyczna dla melaniny. Drugą badaną substancją był krem składający się z hydrochinonu i kwasu askorbinowego.
Była to podwójnie ślepa randomizowana próba. Objęła grupę 65 osób, w większości kobiet. Osoby te otrzymywały krem z 5-proc. cysteaminą lub krem z 4-proc. hydrochinonu i 3-proc. kwasu askorbinowego (HC). Odpowiedź terapeutyczną oceniano za pomocą zmodyfikowanego wskaźnika MASI (mMASI) i wskaźnika melaniny (SkinColorCatch) po 2 i 4 miesiącach leczenia. Oceniono również wpływ leczenia na jakość życia.
Stwierdzono, że spadek wskaźnika mMASI wyniósł od 6,69 ±2,96 do 4,47 ±2,16 w grupie cysteaminy oraz z 6,26 ±3,25 do 3,87 ±2,00 w grupie HC po czterech miesiącach. Wskaźnik melaniny obniżył się po czterech miesiącach z 37,72 ±10,17 do 31,47 ±11,90 w grupie cysteaminy oraz z 36,37 ±10,80 do 23,16 ±8,83 w grupie HC. Nie wykazano istotnej różnicy między wartościami wskaźnika mMASI między obiema grupami na początku badania, ale różnica między wartościami wskaźnika melaniny na początku badania i w czwartym miesiącu była wyraźniejsza w grupie HC. Jakość życia poprawiła się w obu grupach, ale nie różniła się istotnie między grupami.
Zauważono, że w wielu przypadkach lepiej tolerowana cysteamina ma podobną skuteczność w leczeniu melazmy jak nieco gorzej tolerowany krem składający się z hydrochinonu i kwasu askorbinowego. Może więc służyć jako terapeutyk drugiego wyboru. Co istotne, badania potwierdziły poprzez istotne obniżenie wskaźnika mMASI i melaniny skuteczność miejscowo stosowanej cysteaminy i HC u pacjentów opornych na wcześniejsze terapie.
Opracowanie: Marek Meissner
