Wpływ wczesnego początkowego stadium łuszczycy na psychikę

Łuszczyca może rozpocząć się w każdym wieku. Wczesne negatywne doświadczenia mają często wpływ na dalszy rozwój i mogą prowadzić do zaburzeń psychicznych, lęku i depresji w wieku dorosłym. Jak do tej pory niewiele wiadomo na temat związku wieku, w którym łuszczyca się rozpoczyna z psychiką danej osoby.

Autorzy cytowanej pracy postanowili określić czy i w jaki sposób różni się stan psychiczny osób, u których łuszczyca rozpoczęła się w młodym wieku od tych, u których wystąpiła na późniejszym etapie życia.
W tym celu przebadano 101 pacjentów z łuszczycą, u których zastosowano kilka kwestionariuszy psychologicznych: wywiad psychospołeczny, kwestionariusz osobowości (SSP – Swedish Universities Scale of Personality), kwestionariusz niepokoju (Spielberg State-Trait Anxiety Inventory) oraz kwestionariusz depresji (Beck Depression Inventory). Nasilenie łuszczycy określano zaś tradycyjną metodą PASI.
Stwierdzono, że pacjenci u których łuszczyca rozpoczęła się we wczesnym okresie życia (w wieku < 20 lat) charakteryzowali się większym poziomem niepokoju i depresji niż pacjenci, u których łuszczyca rozpoczęła się później. Wykazano również, że młody wiek początku łuszczycy jest ściśle skorelowany z wyższymi wynikami w zakresie 4 cech: SSP – drażliwości, - popędliwości, - nieufności i – agresji słownej.
Wyniki powyższego badania wskazują na wielką wagę wykrywania problemów psychicznych podczas terapii łuszczycy u dzieci i nastolatków. Cechy wrażliwości psychicznej i pesymistycznego nastawienia są ściśle skorelowane – jak wykazuje badanie – z wczesnym początkiem łuszczycy, lecz nie z długością jej trwania. Cechy te można rozpatrywać jako konsekwencja łuszczycy oraz/lub cechy indywidualne modulujące i pogarszające przebieg choroby i wysiłki wkładane w radzenie sobie z nią.