Obturacyjny bezdech śródsenny i jego związek z nadciśnieniem lekoopornym

Zaburzenia snu obejmują różnorodną gamę warunków klinicznych z konkretną etiologią, patofizjologią i leczeniem. W ostatnich dziesięcioleciach dwie grupy zaburzeń snu zyskały większą uwagę, nie tylko ze względu na wysoką częstość występowania, ale przede wszystkim z uwagi na ich konsekwencje dla układu sercowo-naczyniowego. Szczególnie istotnym jest obturacyjny bezdech senny (OBS, OSA).

OSA jest stanem klinicznym charakteryzującym się nawracającymi epizodami częściowej lub całkowitej niedrożności górnych dróg oddechowych w trakcie snu, prowadzącymi do gwałtownego obniżenia ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej, hipoksemii i fragmentacji snu. OSA wymieniany jest jako nowy czynnik ryzyka chorób układu krążenia. Aktualne dowody sugerują, że OSA jest dość częstym zaburzeniem u pacjentów z nadciśnieniem opornym. Postuluje się kilka mechanizmów, które mogą wyjaśnić potencjalną rolę OSA w promowaniu nadciśnienia lekoopornego. Rzeczywisty wpływ OBS na wzrost ryzyka sercowo-naczyniowego i prognozy związane z nadciśnieniem opornym pozostaje do ustalenia. W zakresie leczenia OBS wymienia się korzyści z terapii CPAP w łagodzeniu objawów związanych nie tylko ze snem, ale także znacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym opornym. Sugeruje się, że u pacjentów z ustalonym rozpoznaniem OSA w stopniu umiarkowanym do ciężkiego należy motywować lekarzy do poszukiwania chorych z opornym nadciśnieniem tętniczym. Odnośnie deprywacji sennej, pomimo dowodów wskazujących pozytywny związek z nadciśnieniem tętniczym, dokładna rola braku snu w patogenezie nadciśnienia opornego pozostaje do ustalenia. Ciekawym polem do badań jest wpływ płci na związek między OSA a nadciśnieniem opornym na leczenie -na razie nie jest jasne, czy kształtuje się on podobnie u mężczyzn i kobiet.