Pomiar stężenia reniny w osoczu zamiast aktywności reninowej osocza w diagnostyce pacjentów z nadciśnieniem tętniczym
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 18.03.2014
Źródło: Chiara Lonati, Niccolo` Bassani, Anna Gritti, Elia Biganzoli, Alberto Morganti. Measurement of plasma renin concentration instead of plasma renin activity decreases the positive aldosterone-to-renin ratio tests in treated patients with essential hypertens
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Stosunek aldosteronu do reniny (ARR ) w diagnostyce hiperaldosteronizmu pierwotnego jest zwykle obliczany z zastosowaniem aktywności reninowej osocza ( PRA) w mianowniku .Jednak nowe testy mierzące bezpośrednie stężenie reniny w osoczu ( PRC ) stopniowo zastępują PRA ponieważ są szybsze, prostsze i bardziej powtarzalne.
W hiperaldosteronizmie pierwotnym mamy do czynienia z gruczolakiem produkującym aldosteron( APA ) lub z przerostem nadnerczy, w wynikach badań diagnostcznych charakteryzującym się podwyższonym poziomem aldosteronu w osoczu i wytłumionym wydzielaniem reniny . Nic więc dziwnego , że obliczanie stosunku aldosteronu do reniny ( ARR ) wprowadzono już 30 lat temu jako dogodne badanie przesiewowe w diagnostyce hiperaldosteronizmu pierwotnego . Do ostatnich lat, w sposób ograniczony korzystano z ARR , kiedy to stało się jasne, że pierwotny hiperaldosteronizm jest znacznie częstsza przyczyną nadciśnienia , niż wcześniej podejrzewano. Stosunek aldosteronu do reniny (ARR ) w diagnostyce hiperaldosteronizmu pierwotnego jest zwykle obliczany z zastosowaniem aktywności reninowej osocza ( PRA) w mianowniku . Jednak nowe testy mierzące bezpośrednie stężenie reniny w osoczu ( PRC ) stopniowo zastępują PRA ponieważ są szybsze, prostsze i bardziej powtarzalne.
Celem pracy opublikowanejj na łamach Journal of Hypertension była ocena czy obliczanie ARR w bezpośrednim teście ( ARRD , ng / dl / mU / l) zamiast z zastowaniem PRA ( ARRP , ng / dl / ng / ml / h) wpływa na odsetek pozytywnych testów u pacjentów pozostających w liberalnej terapii przeciwnadciśnieniowej . PRA , PRC oraz stężenie aldosteronu w osoczu ( PAC) zmierzono u 88 pacjentów z samoistnym nadciśnieniem , zarówno w pozycji leżącej na plecach , jak i po pionizacji . Takie same pomiary prowadzono dla porównania , u 10 pacjentów z udokumentowanym gruczolakiem nadnercza, produkującym aldosteron .
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym , mediana ARRP wynosiła 12 (zakres 0-71 ) w pozycji leżącej na plecach i 13 (zakres 0-80 ) po pionizacji . Odpowiadające im wartości ARRD wynosiły 0,4 (zakres 0,01-3 ) i 0.5 ( Zakres 0.02-7.8 ) . Między ARRP i ARRD ,obserwowano liniową , bardzo istotną zależność zarówno w pozycji leżącej i pozycji stojącej ( r ¼ 0,88 i r ¼ 0,92 , odpowiednio) . Przy założeniu, jako próg normalności, w ARRP wartość mniejszą niż 30 , jak jest to zalecane przez wytyczne , obserwowano 13 (15 %) i 18 (20%) fałszywie dodatnich wyników , odpowiednio w pozycji leżącej i stojącej , podczas gdy przy progu 3,7 dla ARRD , nie obserwowano fałszywych wyników w pozycji leżącej i cztery ( 5 % ) po pionizacji . Odpowiednio, swoistość dla ARRP wynosiła 0,85 i 0,78 a dla ARRD 1 i 0,95 . U 10 pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem , mediana ARRP wynosiła 298 (zakres 48-1222 ) w pozycji leżącej , a dla ARRD 34 (zakres 2.8-244 ) . Wśród tych pacjentów , nie stwierdzono fałszywe ujemnych wyników z zastosowaniem ARRP i tylko jeden z ARRD . Obserwowane w badaniu fałszywie dodatnie wyniki były równomiernie rozmieszczone między pacjentami z i bez leczenia antagonistą Ras. Jedną trzecią z fałszywych wyników obserwowano u chorych pozostających w tearpii baeta-blokerami , potwierdzając , że leki te mogą generować fałszywie dodatni wynik testu. W przedstawionym badaniu, wśród małej liczby chorych z APA , nie było fałszywie ujemnych wyników z zastosowaniem ARRP i jeden z ARRD . W zestawieniu z dotychczas przeprowadzonymi, większymi badaniami , dane te sugerują , że obliczenie ARR z zastosowaniem PRC ma niewielki wpływ na czułość testu , nawet u chorych pozostających w terapii hipotensyjnej .
Podsumowując, w niniejszym opracowaniu, obliczenie ARR w bezpośrednim teście reniny zmniejsza odsetek fałszywie pozytywnych testów w porównaniu do testów z zastosowaniem PRA – zarówno w pozycji leżącej, jak i po pionizacji. Najwyraźniej na niski wskaźnik pozytywnych ARRD nie miało wpływu leczenie hipotensyjne, które przyjmowało większość pacjentów w badaniu . Biorąc pod uwagę praktyczny aspekt wyników badania – ARRD może mieć przewagę narażając mniejszą liczbę pacjentów na ryzyko dodatkowych badań w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu.
Celem pracy opublikowanejj na łamach Journal of Hypertension była ocena czy obliczanie ARR w bezpośrednim teście ( ARRD , ng / dl / mU / l) zamiast z zastowaniem PRA ( ARRP , ng / dl / ng / ml / h) wpływa na odsetek pozytywnych testów u pacjentów pozostających w liberalnej terapii przeciwnadciśnieniowej . PRA , PRC oraz stężenie aldosteronu w osoczu ( PAC) zmierzono u 88 pacjentów z samoistnym nadciśnieniem , zarówno w pozycji leżącej na plecach , jak i po pionizacji . Takie same pomiary prowadzono dla porównania , u 10 pacjentów z udokumentowanym gruczolakiem nadnercza, produkującym aldosteron .
U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym , mediana ARRP wynosiła 12 (zakres 0-71 ) w pozycji leżącej na plecach i 13 (zakres 0-80 ) po pionizacji . Odpowiadające im wartości ARRD wynosiły 0,4 (zakres 0,01-3 ) i 0.5 ( Zakres 0.02-7.8 ) . Między ARRP i ARRD ,obserwowano liniową , bardzo istotną zależność zarówno w pozycji leżącej i pozycji stojącej ( r ¼ 0,88 i r ¼ 0,92 , odpowiednio) . Przy założeniu, jako próg normalności, w ARRP wartość mniejszą niż 30 , jak jest to zalecane przez wytyczne , obserwowano 13 (15 %) i 18 (20%) fałszywie dodatnich wyników , odpowiednio w pozycji leżącej i stojącej , podczas gdy przy progu 3,7 dla ARRD , nie obserwowano fałszywych wyników w pozycji leżącej i cztery ( 5 % ) po pionizacji . Odpowiednio, swoistość dla ARRP wynosiła 0,85 i 0,78 a dla ARRD 1 i 0,95 . U 10 pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem , mediana ARRP wynosiła 298 (zakres 48-1222 ) w pozycji leżącej , a dla ARRD 34 (zakres 2.8-244 ) . Wśród tych pacjentów , nie stwierdzono fałszywe ujemnych wyników z zastosowaniem ARRP i tylko jeden z ARRD . Obserwowane w badaniu fałszywie dodatnie wyniki były równomiernie rozmieszczone między pacjentami z i bez leczenia antagonistą Ras. Jedną trzecią z fałszywych wyników obserwowano u chorych pozostających w tearpii baeta-blokerami , potwierdzając , że leki te mogą generować fałszywie dodatni wynik testu. W przedstawionym badaniu, wśród małej liczby chorych z APA , nie było fałszywie ujemnych wyników z zastosowaniem ARRP i jeden z ARRD . W zestawieniu z dotychczas przeprowadzonymi, większymi badaniami , dane te sugerują , że obliczenie ARR z zastosowaniem PRC ma niewielki wpływ na czułość testu , nawet u chorych pozostających w terapii hipotensyjnej .
Podsumowując, w niniejszym opracowaniu, obliczenie ARR w bezpośrednim teście reniny zmniejsza odsetek fałszywie pozytywnych testów w porównaniu do testów z zastosowaniem PRA – zarówno w pozycji leżącej, jak i po pionizacji. Najwyraźniej na niski wskaźnik pozytywnych ARRD nie miało wpływu leczenie hipotensyjne, które przyjmowało większość pacjentów w badaniu . Biorąc pod uwagę praktyczny aspekt wyników badania – ARRD może mieć przewagę narażając mniejszą liczbę pacjentów na ryzyko dodatkowych badań w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu.
Current Topics in Diabetes
