Albuminy w zdekompensowanej marskości wątroby
Autor: Alicja Kostecka
Data: 27.03.2019
Źródło: DM/www.gastrojournal.org/article/S0016-5085(19)33576-0/fulltext
Za marskość wątroby w znacznej większości przypadków odpowiadają nadmierne spożywanie alkoholu, otyłość oraz zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B i C. Wskutek włóknienia dochodzi do stopniowej utraty funkcji narządu, co wiąże się z kolei z licznymi następstwami w postaci obrzęków, zaburzeń w układzie krzepnięcia czy trudnymi do wyrównania zaburzeniami elektrolitowymi.
Jednym z problemów jest utrata zdolności do wytwarzania albumin, tak ważnych w utrzymywaniu odpowiedniego ciśnienia onkotycznego i tym samym prawidłowej hemodynamiki. Naukowcy z Hiszpanii oraz Wielkiej Brytanii sprawdzili, czy wielotygodniowe podawanie niskich dawek albumin poprawi stan kliniczny pacjentów ze zdekompensowaną marskością wątroby. Wyniki wykazały się na łamach czasopisma Gastroenterology.
Przeprowadzono prospektywne badanie oceniające wpływ 12-tygodniowego leczenia niskimi (1g/kg masy ciała co 2 tygodnie) i wysokimi (1,5g/kg co tydzień) dawkami albuminy na stężenie albuminy i reniny w osoczu, funkcję układu sercowo-naczyniowego, wysokość ciśnienia wrotnego i poziomy cytokin w osoczu; zebrano dane od 18 pacjentów wolnych od zakażeń bakteryjnych (badanie nazwane Pilot-PRECIOSA), przy czym znaczna większość pacjentów cierpiała z powodu niestabilności hemodynamicznej i posiadała podwyższone biochemiczne wykładniki stanu zapalnego.
Ta sama grupa naukowców oceniła wpływ tygodniowego leczenia samymi antybiotykami w porównaniu z kombinacją antybiotyków i albuminy (1,5 g/kg w pierwszej dobie i 1g/kg w trzeciej dobie) na poziom cytokin w osoczu u 78 pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby i obecnością zakażenia bakteryjnego (badanie INFECIR-2).
Okazało się, że 12-tygodniowe leczenie albuminami w wysokich, ale nie niskich dawkach wiązało się z normalizacją stężenia albuminy w osoczu, stabilizacją hemodynamiczną, poprawą funkcji skurczowej lewej komory oraz istotnym spadkiem stężenia cytokin prozapalnych, takich jak Il-6, Il-1, GCSF oraz VEGF; nie wykazano jednak, by takie postępowanie istotnie redukowało nadciśnienie wrotne. W drugim z badań potwierdzono przeciwzapalny efekt leczenia albuminami. W grupie pacjentów otrzymujących dodatkowo albuminy osiągnięto istotny statystycznie spadek stężenia cytokin prozapalnych.
Zdekompensowana marskość wątroby stanowi ogromne wyzwanie terapeutyczne - każdy element mogący poprawić skuteczność postępowania jest warty uwagi. Przeszczep wątroby nie jest niestety dostępny dla wszystkich, zatem niebagatelną rolę przez długi czas wciąż będzie odgrywało leczenie zachowawcze.
Przeprowadzono prospektywne badanie oceniające wpływ 12-tygodniowego leczenia niskimi (1g/kg masy ciała co 2 tygodnie) i wysokimi (1,5g/kg co tydzień) dawkami albuminy na stężenie albuminy i reniny w osoczu, funkcję układu sercowo-naczyniowego, wysokość ciśnienia wrotnego i poziomy cytokin w osoczu; zebrano dane od 18 pacjentów wolnych od zakażeń bakteryjnych (badanie nazwane Pilot-PRECIOSA), przy czym znaczna większość pacjentów cierpiała z powodu niestabilności hemodynamicznej i posiadała podwyższone biochemiczne wykładniki stanu zapalnego.
Ta sama grupa naukowców oceniła wpływ tygodniowego leczenia samymi antybiotykami w porównaniu z kombinacją antybiotyków i albuminy (1,5 g/kg w pierwszej dobie i 1g/kg w trzeciej dobie) na poziom cytokin w osoczu u 78 pacjentów z niewyrównaną marskością wątroby i obecnością zakażenia bakteryjnego (badanie INFECIR-2).
Okazało się, że 12-tygodniowe leczenie albuminami w wysokich, ale nie niskich dawkach wiązało się z normalizacją stężenia albuminy w osoczu, stabilizacją hemodynamiczną, poprawą funkcji skurczowej lewej komory oraz istotnym spadkiem stężenia cytokin prozapalnych, takich jak Il-6, Il-1, GCSF oraz VEGF; nie wykazano jednak, by takie postępowanie istotnie redukowało nadciśnienie wrotne. W drugim z badań potwierdzono przeciwzapalny efekt leczenia albuminami. W grupie pacjentów otrzymujących dodatkowo albuminy osiągnięto istotny statystycznie spadek stężenia cytokin prozapalnych.
Zdekompensowana marskość wątroby stanowi ogromne wyzwanie terapeutyczne - każdy element mogący poprawić skuteczność postępowania jest warty uwagi. Przeszczep wątroby nie jest niestety dostępny dla wszystkich, zatem niebagatelną rolę przez długi czas wciąż będzie odgrywało leczenie zachowawcze.