Chirurgia kolorektalna: czy profilaktyczna dawka enoksaparyny jest wystarczająca?
Autor: Alicja Kostecka
Data: 31.05.2019
Źródło: DM/https://jamanetwork.com/journals/jamasurgery/article-abstract/2734658
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Tagi: | Enoksaparyna, rak jelita grubego |
Dla wielu pacjentów ze zdiagnozowanym rakiem jelita grubego największą szansą na wyleczenie stanowi leczenie chirurgiczne. Jest ono jednak mniej lub bardziej inwazyjne, co wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań, w tym powikłań zakrzepowo-zatorowych. Mimo że udowodniono istotny spadek ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej przy stosowaniu profilaktycznych dawek enoksaparyny (40mg) to szacuje się, że od 4% do nawet 12% pacjentów nie unika przykrych powikłań.
Badacze z University of Utah sprawdzili, czy profilaktycznie podawana enoksaparyna w wystarczającym stopniu (zabezpieczającym przed wystąpieniem ŻChZZ) prowadzi do hamowania aktywności czynnika Xa u pacjentów poddawanych operacjom kolorektalnym z powodu nowotworu. 106 pacjentom otrzymującym 40mg enoksaparyny dziennie zmierzono poziom czynnika Xa (docelowo 0,3-0,5 IU/ml), a follow-up prowadzono 90 dni.
Wśród badanej populacji aż u 72 osób (67,9%) nie udało się osiągnąć pożądanego poziomu inaktywowanego czynnika Xa. Ponadto wykazano, że istnieje odwrotna korelacja między skutecznym działaniem leku a masą ciała. Dostosowanie dawki enoksaparyny w czasie rzeczywistym było skuteczne, gdyż u tych pacjentów w przeciwieństwie do standardowego dawkowania istotnie częściej uzyskiwano odpowiednie działanie leku (85,4% vs 29,2%, p<0,001).
Warto dodać, że czynnikiem ryzyka zachorowania na raka jelita grubego jest nadwaga i otyłość, których częstość systematycznie rośnie – szczególnie w tej grupie pacjentów dotychczasowa profilaktyczna dawka enoksaparyny może okazać się niewystarczająca.
Wśród badanej populacji aż u 72 osób (67,9%) nie udało się osiągnąć pożądanego poziomu inaktywowanego czynnika Xa. Ponadto wykazano, że istnieje odwrotna korelacja między skutecznym działaniem leku a masą ciała. Dostosowanie dawki enoksaparyny w czasie rzeczywistym było skuteczne, gdyż u tych pacjentów w przeciwieństwie do standardowego dawkowania istotnie częściej uzyskiwano odpowiednie działanie leku (85,4% vs 29,2%, p<0,001).
Warto dodać, że czynnikiem ryzyka zachorowania na raka jelita grubego jest nadwaga i otyłość, których częstość systematycznie rośnie – szczególnie w tej grupie pacjentów dotychczasowa profilaktyczna dawka enoksaparyny może okazać się niewystarczająca.