Chłoniaki przewodu pokarmowego: czynnikiem ryzyka Helicobacter Pylori
Autor: Marta Koblańska
Data: 02.01.2017
Źródło: MK
Działy:
Wywiad tygodnia
Aktualności
Przy podejrzeniu chłoniaka MALT przewodu pokarmowego nie wolno poprzestawać na endoskopii i ocenie patomorfologa, należy wykonać badania molekularne i cytogenetyczne – mówi prof. Andrzej Deptała ze Szpitala Klinicznego MSW w Warszawie.
Jakie czynniki sprzyjają zachorowaniu na chłoniaka przewodu pokarmowego?
Wpływ na to ma przede wszystkim Helicobacter Pylorii, bakteria, która często bytuje w przewodzie pokarmowym zwłaszcza w żołądku, czy inna bakteria jelitowa. Bakterie te same z siebie nie powodują chłoniaka, ale na tyle zmieniają środowisko, w którym żyją limfocyty ( komórki układu immunologicznego), że doprowadza to do w konsekwencji do przewlekłego stanu zapalnego oraz replikacji genów w tkance limfoidalnej, a ostatecznym efektem jest rozwój chłoniaka. Oczywiście powody mogą być też inne jak na przykład wrodzone i nabyte zespoły niedoborów immunologicznych, czy niektóre środki chemiczne – pestycydy, czy środki ochrony roślin. One także zwiększają ryzyko zachorowania na chłoniaki podobne jak przewlekłe leczenie immunosupresyjne.
Chłoniaki MALT występują dość rzadko, ale jaka jest częstość ich występowania?
MALT wywodzą się z grudek chłonnych znajdujących się w przewodzie pokarmowym. Najczęściej mamy do czynienia z chłoniakiem MALT żołądka. Takich przypadków jest około 100 rocznie, a więc niewiele. Ale może wystąpić także chłoniak strefy płaszcza, czy grudkowy i one są częstsze.
Czym się charakteryzują się chłoniaki typu MALT?
Właśnie tym, że wywodzą się z tkanki limfatycznej w przewodzie pokarmowym najczęściej w żołądku, ale także w dwunastnicy, czy jelicie cienkim lub grubym. Dopiero w razie progresji zajmują węzły chłonne, najczęściej okoliczne, szpik, czy inne narządy wewnętrzne.
Chłoniaki MALT morfologicznie są trudne do rozróżnienia. Jak w takim razie je różnicować?
Oczywiście wykonanie na początku morfologii jest konieczne. W badaniu endoskopowym muszą zaś zostać wykryte zmiany. Generalnie w chorobach nowotworowych, zwłaszcza w rozrostach hematologicznych o typie raka nie decyduje morfologia, ale specjalistyczne badania wycinków tkankowych, w których oceniana jest morfologia, ale komórek a nie samej zmiany, immunofenotyp tych komórek, czyli jakie mają antygeny charakterystyczne dla tego lub innego rozrostu, wreszcie ocenia się zmiany w genach tych nowotworów. Nawet jeżeli morfologia komórek jest taka sama i fenotyp immunologiczny jest także ten sam, to inny rodzaj translokacji, inwersji bądź innego defektu genetycznego zmienia rozpoznanie i mamy do czynienia z inną chorobą. Stąd tak ważne jest wykonanie wszystkich badań, w tym molekularnych i cytogenetycznych. Właśnie diagnostyka morfologiczna i molekularna ma za zadanie pokazać z jakim rodzajem chłoniaka mamy do czynienia. Endoskopia wskaże tylko zmianę, a patomorfolog stwierdzi, czy to rak, czy zapalenie.
Dlaczego tak ważna jest precyzja w rozpoznaniu chłoniaka MALT?
Ponieważ to determinuje sposób leczenia i ma wpływ na przeżycie. Choć podstawą będzie jakiś rodzaj chemioterapii, to leki różnią się między sobą, a należy dobrać je do danego rodzaju chłoniaka. Standardem leczenia w razie stwierdzenia H Pylori jest eradykacja bakterii. Jeżeli będzie skuteczna i zmiany chłoniakowe znikną, - dalej pozostaje obserwacja. Ale jeżeli zmiany będą się utrzymywać mimo eradykacji, to należy rozważyć inne metody: radioterapię, czy chemioterapię.
Wpływ na to ma przede wszystkim Helicobacter Pylorii, bakteria, która często bytuje w przewodzie pokarmowym zwłaszcza w żołądku, czy inna bakteria jelitowa. Bakterie te same z siebie nie powodują chłoniaka, ale na tyle zmieniają środowisko, w którym żyją limfocyty ( komórki układu immunologicznego), że doprowadza to do w konsekwencji do przewlekłego stanu zapalnego oraz replikacji genów w tkance limfoidalnej, a ostatecznym efektem jest rozwój chłoniaka. Oczywiście powody mogą być też inne jak na przykład wrodzone i nabyte zespoły niedoborów immunologicznych, czy niektóre środki chemiczne – pestycydy, czy środki ochrony roślin. One także zwiększają ryzyko zachorowania na chłoniaki podobne jak przewlekłe leczenie immunosupresyjne.
Chłoniaki MALT występują dość rzadko, ale jaka jest częstość ich występowania?
MALT wywodzą się z grudek chłonnych znajdujących się w przewodzie pokarmowym. Najczęściej mamy do czynienia z chłoniakiem MALT żołądka. Takich przypadków jest około 100 rocznie, a więc niewiele. Ale może wystąpić także chłoniak strefy płaszcza, czy grudkowy i one są częstsze.
Czym się charakteryzują się chłoniaki typu MALT?
Właśnie tym, że wywodzą się z tkanki limfatycznej w przewodzie pokarmowym najczęściej w żołądku, ale także w dwunastnicy, czy jelicie cienkim lub grubym. Dopiero w razie progresji zajmują węzły chłonne, najczęściej okoliczne, szpik, czy inne narządy wewnętrzne.
Chłoniaki MALT morfologicznie są trudne do rozróżnienia. Jak w takim razie je różnicować?
Oczywiście wykonanie na początku morfologii jest konieczne. W badaniu endoskopowym muszą zaś zostać wykryte zmiany. Generalnie w chorobach nowotworowych, zwłaszcza w rozrostach hematologicznych o typie raka nie decyduje morfologia, ale specjalistyczne badania wycinków tkankowych, w których oceniana jest morfologia, ale komórek a nie samej zmiany, immunofenotyp tych komórek, czyli jakie mają antygeny charakterystyczne dla tego lub innego rozrostu, wreszcie ocenia się zmiany w genach tych nowotworów. Nawet jeżeli morfologia komórek jest taka sama i fenotyp immunologiczny jest także ten sam, to inny rodzaj translokacji, inwersji bądź innego defektu genetycznego zmienia rozpoznanie i mamy do czynienia z inną chorobą. Stąd tak ważne jest wykonanie wszystkich badań, w tym molekularnych i cytogenetycznych. Właśnie diagnostyka morfologiczna i molekularna ma za zadanie pokazać z jakim rodzajem chłoniaka mamy do czynienia. Endoskopia wskaże tylko zmianę, a patomorfolog stwierdzi, czy to rak, czy zapalenie.
Dlaczego tak ważna jest precyzja w rozpoznaniu chłoniaka MALT?
Ponieważ to determinuje sposób leczenia i ma wpływ na przeżycie. Choć podstawą będzie jakiś rodzaj chemioterapii, to leki różnią się między sobą, a należy dobrać je do danego rodzaju chłoniaka. Standardem leczenia w razie stwierdzenia H Pylori jest eradykacja bakterii. Jeżeli będzie skuteczna i zmiany chłoniakowe znikną, - dalej pozostaje obserwacja. Ale jeżeli zmiany będą się utrzymywać mimo eradykacji, to należy rozważyć inne metody: radioterapię, czy chemioterapię.
Przegląd Gastroenterologiczny
