Dieta niskotłuszczowa u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego

Dieta wysokotłuszczowa związana jest ze zwiększonym ryzykiem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz zaostrzenia choroby.

Na łamach Clinical Gastroenterology and Hepatology ukazało się badanie dotyczące stosowania diety niskotłuszczowej i bogatej w błonnik (ang. Low Fat Diet, LFD), oraz ulepszonej diecie amerykańskiej (ang. improved Standard American Diet, iSAD) u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.

Dieta iSAD to standardowa dieta amerykańska ze zwiększoną ilością warzyw owoców oraz błonnika w porównaniu ze zwykłą dietą. Do badania włączono 17 pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, którzy byli w trakcie remisji lub mieli łagodne objawy. Z badania wykluczono pacjentów, którzy mieli zaostrzenia choroby w ciągu ostatnich 18 miesięcy. Pacjentów losowo przydzieloną do jednej z diet na 4 tygodnie, następnie dokonywano dwutygodniowej przerwy (ang. wash-out period), a następnie zamieniono dietę na 4 tygodnie, tak aby każdy pacjent był sam dla siebie kontrolą. W przypadku LFD 10% kalorii pochodziło z tłuszczu, a w przypadku iSAD 35-40% kalorii pochodziło z tłuszczu. Pierwszorzędowym punktem końcowym była zmiana jakości życia oceniana za pomocą Short Inflammatory Bowel Disease Questionnaire. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały zmiany w parametrach zapalnych oraz w składzie mikrobioty jelitowej.

Uczestnicy badania przed zmiana diety stosowali diety niezbalansowane i zawierające wiele szkodliwych produktów. Wszyscy pacjenci w trakcie badania pozostali w okresie remisji. W przypadku obu diet po czterech tygodniach pacjenci zgłosili poprawę jakości życia (punktacja w momencie włączenia do badania: 4,98; po czterech tygodniach LFD 5,77; p<0,001; po iSAD 5,55; p=0,02). Po zastosowaniu diety LFD stężenie amyloidu A w surowicy krwi zmniejszyło się istotnie z 7,99 do 4,50 mg/l; p=0,02. W przypadku iSAD zmiana stężenia amyloidu A nie była istota statystyczna. Podobnie w przypadku białka c-reaktywnego po diecie LFD zaobserwowano tendencje to zmniejszania się stężenia białka (z 3,23 do 2,51 mg/l; p=0,07). Jednakże, po iSAD zmiana nie była istotna statystycznie. U uczestników badania stosujących LFD zaobserwowano istotne zmniejszenie się obfitości Actinobacteria, oraz zwiększenie Bacteroidetes i Faecalibacterium prausnitzii (bakteria o właściwościach przeciwzapalnych).

U pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego zarówno ale w LFD i iSAD poprawiają jakość życia. Jednakże, LFD dodatkowo pozytywnie wpływała na parametry zapalne oraz poprawiała skład mikrobioty jelitowej.