Endoskopowe vs. laparoskopowe leczenie achalazji: wyniki randomizowanego badania klinicznego

Na łamach New England Journal of Medicine ukazały się wyniki badania klinicznego, w którym porównano zastosowanie dwóch metod leczenia achalazji: endoskopowej miotomii (ang. peroal endoscopic myotomy, POEM) oraz laparoskopowej miotomii metodą Hellera (ang. laparoscopic Heller's myotomy, LHM) wraz z fundoplikacją metodą Dora.

Pierwszorzędowym punktem badania był sukces operacji zdefiniowany jako nasilenie objawów achalazji ocenianych według punktacji Eckardta równe 3 lub mniej (punktacja przyjmuje wartości od 0 do 12 przy czym wyższe wartości wskazują większe nasilenie objawów choroby). Oceny dokonywano po dwóch latach obserwacji. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały częstość powikłań operacji, jakość życia oraz rozwój choroby refluksowej przełyku.

Do grupy POEM zrandomizowano 112 pacjentów, a do grupy LHM 109 pacjentów. Odsetek powodzeń operacji po dwóch latach wynosił 83% w grupie POEM i 81,7% w grupie LHM (p=0,007 dla hipotezy, że POEM jest nie gorsze niż LHM – hipoteza noninferiority). Do poważnych działań niepożądanych doszło u 2,7% pacjentów z grupy POEM i 7,3% pacjentów z grupy LHM. Obie grupy nie różniły się istotnie pod względem jakości życia. W ocenie endoskopowej, po trzech miesiącach refluksowe zapalenie przełyku występowało u 57% pacjentów leczonych metodą POEM i 20% pacjentów leczonych metodą LHM, a po dwóch latach odsetki te wynosiły odpowiednio 44% i 29%.

Leczenie achalazji metodą PEOM dorównuje skutecznością metodzie LHM z fundoplikacją według Dora. Jednakże, do choroby refluksowej przełyku części dochodzi po zabiegu POEM.