HCV: problem narasta także w USA
Autor: Mariusz Bryl
Data: 22.04.2016
Źródło: MK/MB
Obecne rekomendacje rządowego Centrum Kontroli i Prewencji Chorób CDC dotyczące screeningu wirusowego zapalenia wątroby typu C HCV mogą pomijać nawet 25 tych infekcji. Zdaniem ekspertów screening powinien obejmować dzieci oraz pacjentów z niepotwierdzonym statusem HCV. Jak problem HCV wygląda w Polsce?
Jakie są obecne rekomendacje CDC? Sprawdzenie obecności wirusa u osób urodzonych między rokiem 1945 a 1965 oraz w grupach podwyższonego ryzyka, czyli osób z infekcją HIV, którzy przyjmowali leki w zastrzykach, dializowanych, po transfuzjach i transplantacjach, u osób narażonych w pracy oraz tych, których matki miały stwierdzone HCV.
Według miejskich służb ratunkowych naciskają na wprowadzenie własnych zaleceń, tym bardziej, ze na obszarach zurbanizowanych liczba zakażeń rośnie, podobnie jak koszty leczenia nieudokumentowanych infekcji HVC.
Jak problem HCV wygląda w Polsce? Według rekomendacji Polskiej Grupy Ekspertów HCV na 2016 rok, choroby o etiologii HCV są rzadko rozpoznawane na podstawie obrazu klinicznego, gdyż zwykle przebiegają przez wiele lat bezobjawowo lub skąpoobjawowo. W konsekwencji rozpoznanie jest często poprzedzone przypadkowym wykryciem wykładników laboratoryjnych zakażenia HCV. Wyniki badań przeprowadzonych w ostatnich latach w Polsce dowiodły występowania przeciwciał anty-HCV u 0,9-1,9 proc. mieszkańców Polski w zależności od badanej populacji i stosowanej metodyki badawczej. Badania te zgodnie potwierdziły obecność HCV RNA we krwi wskazującą na aktywne zakażenie u 0,6 proc., co oznacza około 200 tys. dorosłych mieszkańców Polski wymagających pilnego rozpoznania i leczenia. Szacunkowa liczba chorych zdiagnozowanych w okresie dostępności terapii zakażeń HCV wynosi około 35 tysięcy, co oznacza wskaźnik rozpoznawalności 17,5 proc.
Przewlekłe zakażenie HCV ujawnia się po wielu latach, a u co piątej osoby pojawiają się zaawansowane zmiany w wątrobie, w tym marskość tego narządu lub rak wątrobowokomórkowy. Zakażenie HCV wywołuje liczne zespoły pozawątrobowe, w tym najczęściej krioglobulinemię dającą objawy kliniczne w 5-25% przypadków przypadków oraz chłoniaki nieziarnicze z limfocytów B (non-Hodkin Lymphoma, B-NHL).
Zdaniem polskich ekspertów, leczeniem powinni być objęci wszyscy przewlekle zakażeni HCV. Im wcześniej zostanie ono podjęte, tym jest skuteczniejsze i mniej kosztowne. W przypadku ograniczeń dostępu do terapii w pierwszej kolejności należy kwalifikować pacjentów, którym w ocenie specjalisty chorób zakaźnych zakażenie HCV w krótkim czasie może doprowadzić do pogorszenia jakości życia lub do śmierci. Leczenie ma na celu eliminację zakażenia HCV, a w konsekwencji zatrzymanie lub cofnięcie się zmian histologicznych, a także ograniczenie ryzyka rozwoju raka wątrobowokomórkowego oraz przenoszenia infekcji na inne osoby.
Według miejskich służb ratunkowych naciskają na wprowadzenie własnych zaleceń, tym bardziej, ze na obszarach zurbanizowanych liczba zakażeń rośnie, podobnie jak koszty leczenia nieudokumentowanych infekcji HVC.
Jak problem HCV wygląda w Polsce? Według rekomendacji Polskiej Grupy Ekspertów HCV na 2016 rok, choroby o etiologii HCV są rzadko rozpoznawane na podstawie obrazu klinicznego, gdyż zwykle przebiegają przez wiele lat bezobjawowo lub skąpoobjawowo. W konsekwencji rozpoznanie jest często poprzedzone przypadkowym wykryciem wykładników laboratoryjnych zakażenia HCV. Wyniki badań przeprowadzonych w ostatnich latach w Polsce dowiodły występowania przeciwciał anty-HCV u 0,9-1,9 proc. mieszkańców Polski w zależności od badanej populacji i stosowanej metodyki badawczej. Badania te zgodnie potwierdziły obecność HCV RNA we krwi wskazującą na aktywne zakażenie u 0,6 proc., co oznacza około 200 tys. dorosłych mieszkańców Polski wymagających pilnego rozpoznania i leczenia. Szacunkowa liczba chorych zdiagnozowanych w okresie dostępności terapii zakażeń HCV wynosi około 35 tysięcy, co oznacza wskaźnik rozpoznawalności 17,5 proc.
Przewlekłe zakażenie HCV ujawnia się po wielu latach, a u co piątej osoby pojawiają się zaawansowane zmiany w wątrobie, w tym marskość tego narządu lub rak wątrobowokomórkowy. Zakażenie HCV wywołuje liczne zespoły pozawątrobowe, w tym najczęściej krioglobulinemię dającą objawy kliniczne w 5-25% przypadków przypadków oraz chłoniaki nieziarnicze z limfocytów B (non-Hodkin Lymphoma, B-NHL).
Zdaniem polskich ekspertów, leczeniem powinni być objęci wszyscy przewlekle zakażeni HCV. Im wcześniej zostanie ono podjęte, tym jest skuteczniejsze i mniej kosztowne. W przypadku ograniczeń dostępu do terapii w pierwszej kolejności należy kwalifikować pacjentów, którym w ocenie specjalisty chorób zakaźnych zakażenie HCV w krótkim czasie może doprowadzić do pogorszenia jakości życia lub do śmierci. Leczenie ma na celu eliminację zakażenia HCV, a w konsekwencji zatrzymanie lub cofnięcie się zmian histologicznych, a także ograniczenie ryzyka rozwoju raka wątrobowokomórkowego oraz przenoszenia infekcji na inne osoby.
Przegląd Gastroenterologiczny
