Infekcje żołądkowo-jelitowe zwiększają ryzyko chorób zapalnych jelit
Autor: Alicja Kostecka
Data: 23.07.2019
Źródło: www.cghjournal.org/article/S1542-3565(18)31025-5/fulltext?dgcid=raven_jbs_etoc_email
| Tagi: | IBD, Leśniowski-Crohn, populacja, Szwecja, wrzodzieące, colitis |
Związek między infekcjami żołądkowo-jelitowymi, a późniejszym rozwojem chorób zapalnych jelit (ang. inflammatory bowel diseases, IBD) jest kontrowersyjny. Cennym punktem w dyskusji na temat tej zależności jest praca opracowana na podstawie danych ze szwedzkich rejestrów, opublikowana na łamach Clinical Gastroenterology and Hepatology.
Naukowcy zidentyfikowali 44 214 pacjentów z IBD w latach 2002-2014, w tym 26 450 z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (ang. ulcerative colitis, UC), 13 387 z chorobą Leśniowskiego Crohna (ang. Leśniowski-Crohn disease, LCD) oraz 4 377 z niesklasyfikowaną postacią IBD. Do grupy osób z IBD dobrano dziesięciokrotnie większą grupę kontrolną dopasowaną pod kątem płci i wieku. W każdym przypadku zbadano historię infekcji enteralnych w latach 1964-2014.
U osób z IBD częściej odnotowano w przeszłości infekcję enteralną w porównaniu z grupą kontrolną (7,0 vs 4,1%). Przypadki IBD miały większą szansę doświadczenia w przeszłości infekcji bakteryjnej (OR = 2,02; 95% CI: 11,82-2,24), pasożytniczej (OR = 1,55; 95% CI: 1,03-2,33) oraz wirusowej (OR = 1,55; 95% CI: 1,34-1,79) w porównaniu z osobami z niechorującymi na IBD. Ponadto, liczba przebytych infekcji była związana ze zwiększeniem ryzyka rozwoju IBD w przyszłości. Pacjenci z UC mieli większe ryzyko wystąpienia z przeszłości infekcji Salmonellą, Escherichia coli, Campylobacter, Clostridium difficile, a osoby z LCD Salmonellą, Campylobacter, Yersinią enterocolitica, C. difficile lub norowirusem w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej.
Wyniki analizy danych z populacji szwedzkiej sugerują, że wcześniejszy epizod infekcji żołądkowo-jelitowej zwiększa ryzyko późniejszego rozwoju IBD. Autorzy sugerują, że infekcje oraz związane z nimi leczenie antybiotykami mogą doprowadzać do trwałej, niekorzystnej zmiany w mikrobiocie jelitowej co zaburza mechanizmy tolerancji immunologicznej w przewodzie pokarmowej i u części osób może przyczyniać się do rozwoju IBD.
Opracował: Mikołaj Kamiński
U osób z IBD częściej odnotowano w przeszłości infekcję enteralną w porównaniu z grupą kontrolną (7,0 vs 4,1%). Przypadki IBD miały większą szansę doświadczenia w przeszłości infekcji bakteryjnej (OR = 2,02; 95% CI: 11,82-2,24), pasożytniczej (OR = 1,55; 95% CI: 1,03-2,33) oraz wirusowej (OR = 1,55; 95% CI: 1,34-1,79) w porównaniu z osobami z niechorującymi na IBD. Ponadto, liczba przebytych infekcji była związana ze zwiększeniem ryzyka rozwoju IBD w przyszłości. Pacjenci z UC mieli większe ryzyko wystąpienia z przeszłości infekcji Salmonellą, Escherichia coli, Campylobacter, Clostridium difficile, a osoby z LCD Salmonellą, Campylobacter, Yersinią enterocolitica, C. difficile lub norowirusem w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej.
Wyniki analizy danych z populacji szwedzkiej sugerują, że wcześniejszy epizod infekcji żołądkowo-jelitowej zwiększa ryzyko późniejszego rozwoju IBD. Autorzy sugerują, że infekcje oraz związane z nimi leczenie antybiotykami mogą doprowadzać do trwałej, niekorzystnej zmiany w mikrobiocie jelitowej co zaburza mechanizmy tolerancji immunologicznej w przewodzie pokarmowej i u części osób może przyczyniać się do rozwoju IBD.
Opracował: Mikołaj Kamiński
Przegląd Gastroenterologiczny
