Insuflacja dwutlenkiem węgla w kolonoskopii i jej wpływ na częstość korzystania z toalety po badaniu
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 12.03.2014
Źródło: Hsu WF, Hu WH, Chen YN i wsp. Carbon dioxide insufflation can significantly reduce toilet use after colonoscopy: a double-blind randomized controlled trial. Endoscopy 2014; 46 (3): 190-5.
Insuflacja dwutlenkiem węgla w kolonoskopii istotnie zmniejsza ból brzucha oraz uczucie wzdęcia po badaniu, dlatego też coraz powszechniej jest stosowana w miejsce klasycznej insuflacji powietrzem. W jednym z ostatnich wydań czasopisma Endoscopy ukazała się ciekawa praca, która pokazuje, że insuflacja dwutlenkiem węgla w sposób istotny wpływa na aspekt praktyczny – czyli częstość korzystania z toalety przez chorych po wykonanym badaniu.
Insuflacja dwutlenkiem węgla w kolonoskopii istotnie zmniejsza ból brzucha oraz uczucie wzdęcia po badaniu, dlatego też coraz powszechniej jest stosowana w miejsce klasycznej insuflacji powietrzem. W jednym z ostatnich wydań czasopisma Endoscopy ukazała się ciekawa praca, która pokazuje, że insuflacja dwutlenkiem węgla w sposób istotny wpływa na aspekt praktyczny – czyli częstość korzystania z toalety przez chorych po wykonanym badaniu.
Autorzy przeprowadzili randomizowane badanie, w którym uczestniczyło 120 osób. Pacjenci byli poddawani kolonoskopii diagnostycznej z wykorzystaniem techniki insuflacji dwutlenkiem węgla lub powietrzem, przy czym ani badany, ani badający nie wiedzieli, z której techniki w czasie kolonoskopii korzystano. Następnie oceniano na skali wizualno-analogowej natężenie bólu brzucha i wzdęcia po badaniu. Za pomocą specjalnego czujnika oceniano także częstość i czas trwania korzystania z toalety przez chorych po badaniu w okresie dwóch godzin.
Nie wykazano istotnych różnic przed badaniem między obiema grupami poddawanymi kolonoskopii z insuflacją dwutlenkiem węgla oraz powietrzem. Obliczono, że 50 (83%) chorych, u których stosowano technikę insufalcji powietrzem korzystało z toalety co najmniej raz, co było wynikiem istotnie wyższym, niż w przypadku insuflacji dwutlenkiem węgla (18 chorych – 30%). Także średni czas trwania wizyty w toalecie w grupie, w której stosowano insuflację powietrzem był istotnie dłuższy (ok. 6 minut vs 1,5 minuty). Nasilenie ogólnego dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej zarówno tuż po kolonoskopii, jak i 2 godziny po zakończeniu badania było istotnie mniejsze u chorych, u których stosowano insuflację dwutlenkiem węgla.
Autorzy przeprowadzili randomizowane badanie, w którym uczestniczyło 120 osób. Pacjenci byli poddawani kolonoskopii diagnostycznej z wykorzystaniem techniki insuflacji dwutlenkiem węgla lub powietrzem, przy czym ani badany, ani badający nie wiedzieli, z której techniki w czasie kolonoskopii korzystano. Następnie oceniano na skali wizualno-analogowej natężenie bólu brzucha i wzdęcia po badaniu. Za pomocą specjalnego czujnika oceniano także częstość i czas trwania korzystania z toalety przez chorych po badaniu w okresie dwóch godzin.
Nie wykazano istotnych różnic przed badaniem między obiema grupami poddawanymi kolonoskopii z insuflacją dwutlenkiem węgla oraz powietrzem. Obliczono, że 50 (83%) chorych, u których stosowano technikę insufalcji powietrzem korzystało z toalety co najmniej raz, co było wynikiem istotnie wyższym, niż w przypadku insuflacji dwutlenkiem węgla (18 chorych – 30%). Także średni czas trwania wizyty w toalecie w grupie, w której stosowano insuflację powietrzem był istotnie dłuższy (ok. 6 minut vs 1,5 minuty). Nasilenie ogólnego dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej zarówno tuż po kolonoskopii, jak i 2 godziny po zakończeniu badania było istotnie mniejsze u chorych, u których stosowano insuflację dwutlenkiem węgla.