Karbapenemy vs. cefalosporyny III generacji w leczeniu samoistnego bakteryjnego zapalenia otrzewnej

Pacjenci z marskością wątroby mogą doświadczyć ciężkiego powikłania choroby jakim jest samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej (ang. spontaneuous bacterial peritonitis, SBP). Na łamach Clinical Gastroenterology & Hepatology porównano retrospektywnie empiryczne leczenie SBP cefalosporynami III generacji oraz karbapenemami.

Badacze uwzględnili rekordy 865 pacjentów z SBP leczonymi w siedmiu centrach referencyjnych w Korei w latach 2013-2018. Pierwszorzędowym punktem końcowym była śmiertelność wewnątrzszpitalna. Spośród wszystkich pacjentów, cefalosporyny III generacji otrzymało 76%, podczas gdy karbapenemy 11% osób. Nie odnotowano jednak istotnych różnic pomiędzy zastosowanym antybiotykiem, a śmiertelnością wewnątrzszpitalną (OR=0,97; 95% CI: 0,88–1,11). W przypadku podgrupy pacjentów z siedmioma lub więcej punktami w skali dekompensacji przewlekłej choroby wątroby CLIF-SOFA, osoby, które otrzymały karbapenemy mieły mniejszą szansę śmierci w trakcie hospitalizacji w porównaniu z pacjentami którzy otrzymali cefalosporyny III generacji (OR=0,84; 95% CI: 0,75–0,94; p=0,002).

Pacjenci z SBP z ciężkim przebiegiem choroby mogą odnosić korzyści z empirycznego zastosowania karbapenemy zamiast cefalosporyny III generacji. Jednakże, dobór empirycznego leczenia zależy od lokalnej oporności bakterii i powinien być zweryfikowany w prospektywnych randomizowanych badaniach klinicznych.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), OR – Odds Ratio (pl. iloraz szans