Nieendoskopowa diagnostyka przełyku Barretta
Autor: Alicja Kostecka
Data: 17.07.2018
Źródło: Gastrojournal/AK
| Tagi: | przełyk Barretta |
Przełyk Barretta (BE – Barrett's Esophags) jest metaplazją nabłonka jelitowego w miejscu śluzówki dolnej części przełyku wywołany drażnieniem tej okolicy przez sok żołądkowy. BE jest uznany za stan przednowotworowy gruczolakoraka przełyku.
MicroRNA (miRNA) to jednoniciowa cząsteczka RNA, która reguluje ekspresję genów. Ze względu na wysoką stabilność tej cząsteczki i specyficzność tkankową, poszukuje się miRNA, które mogłyby pełnić rolę markerów chorobowych. Li i wsp. poszukiwali cząsteczek miRNA, które mogłyby by stać się markerami BE.
Do badania włączono 38 pacjentów z potwierdzonym BE i 26 osób ze zdrowym przełykiem. Materiał tkankowy pobrano w endoskopii oraz za pomocą Cytosponge – tj. kapsułki zawierającej gąbkę, którą wprowadza się do przełyku, w którym powłoka rozpuszcza się uwalnia się gąbka, która ocierając się o ściany zbiera materiał tkankowy, gąbka jest zamocowana na nitce, dzięki czemu można ją wyciągnąć. Pobrany materiał poddano analizie PCR w czasie rzeczywistym w celu oceny ekspresji miRNA w komórkach zdrowych i w komórkach BE.
Badawcze w bioptacie pochodzącym z endoskopii znaleźli za pomocą mikromacierzy i technologii
Nanostring 15 sekwencji miRNA, które były znacząco podwyższone u osób z BE w porównaniu z grupą kontrolną. Następnie oceniono te sekwencje w materiale pobranym za pomocą Cytosponge, w tym celu wykorzystano real-time PCR. Na podstawie analizy miRNA pochodzącej z komórek pobranych poprzez Cytosponge, wytypowano 6 miRNA (MIR7, MIR30a, MIR181a, MIR192, MIR196, MIR199a), których kombinacja poziomów ekspresji umożliwiła identyfikacje pacjentów z BE z czułością równą 86,2% i swoistością równą 91,6% (AUC=0,89). Wykorzystując marker BE - trefoil factor 3 i poziomy ekspresji MIR192, MIR196 i MIR199a stworzono model diagnostyczny, który wykrywał pacjentów z BE z czułością i swoistością równą odpowiednio 93,1% 9 93,7% (AUC=0,93).
Zaprezentowane wyniki dają nadzieję, na stworzenie testu, który mógłby w sposób minimalnie inwazyjny badać pacjentów pod kątem BE w celu prewencji wystąpienia raka przełyku.
Do badania włączono 38 pacjentów z potwierdzonym BE i 26 osób ze zdrowym przełykiem. Materiał tkankowy pobrano w endoskopii oraz za pomocą Cytosponge – tj. kapsułki zawierającej gąbkę, którą wprowadza się do przełyku, w którym powłoka rozpuszcza się uwalnia się gąbka, która ocierając się o ściany zbiera materiał tkankowy, gąbka jest zamocowana na nitce, dzięki czemu można ją wyciągnąć. Pobrany materiał poddano analizie PCR w czasie rzeczywistym w celu oceny ekspresji miRNA w komórkach zdrowych i w komórkach BE.
Badawcze w bioptacie pochodzącym z endoskopii znaleźli za pomocą mikromacierzy i technologii
Nanostring 15 sekwencji miRNA, które były znacząco podwyższone u osób z BE w porównaniu z grupą kontrolną. Następnie oceniono te sekwencje w materiale pobranym za pomocą Cytosponge, w tym celu wykorzystano real-time PCR. Na podstawie analizy miRNA pochodzącej z komórek pobranych poprzez Cytosponge, wytypowano 6 miRNA (MIR7, MIR30a, MIR181a, MIR192, MIR196, MIR199a), których kombinacja poziomów ekspresji umożliwiła identyfikacje pacjentów z BE z czułością równą 86,2% i swoistością równą 91,6% (AUC=0,89). Wykorzystując marker BE - trefoil factor 3 i poziomy ekspresji MIR192, MIR196 i MIR199a stworzono model diagnostyczny, który wykrywał pacjentów z BE z czułością i swoistością równą odpowiednio 93,1% 9 93,7% (AUC=0,93).
Zaprezentowane wyniki dają nadzieję, na stworzenie testu, który mógłby w sposób minimalnie inwazyjny badać pacjentów pod kątem BE w celu prewencji wystąpienia raka przełyku.
Przegląd Gastroenterologiczny
