Nowe trendy w leczeniu raka gruczołowego przełyku
Autor: Alicja Kostecka
Data: 11.09.2019
Źródło: www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1521691818301033?utm_campaign=MCRED_HMS_TW_GastroHep&sf215460022=1
Tagi: | rak gruczołowy, farmakologia |
Rak gruczołowy połączenia żołądkowo- przełykowego to nowotwór o niekorzystnym rokowaniu.
W ostatnich dekadach nowe rozwiązania terapeutyczne w postaci chemioterapii adjuwantowej, neoadjuwantowej oraz okołooperacyjnej znacznie poprawiły wyniki leczenia u tych chorych.
W odpowiedzi na chemioterapię dużą rolę odgrywa rozpoznanie histopatologiczne, raki płaskonabłonkowe, reagują na chemioterapię lepiej, niż gruczołowe. W związku z tym w tym pierwszym typie, chemioterapia neoadjuwantowa jest preferowanym wyjściem.
W raku gruczołowym, chemioterapia neoadjuwantowa i okołooperacyjna stosowane są z podobnym efektem co chemioradioterapia.
Ta ostatnia metoda najlepiej radzi sobie z nowotworem w stadium zaawansowania: pCR, N0, R0. Do dziś nie wiadomo jednak, która ze strategii (chemioterapia, czy radiochemioterapia) jest bardziej uzasadniona statystycznie. Wymaga to szerszych badań klinicznych.
Nową nadzieję w leczeniu adenocarcinoma przynoszą leki celowane: anty- VEGF oraz anty- EGFR, póki co ich stosowanie nie prowadzi do znaczących efektów przedłużających życie. Są one jednak asumptem do poszerzania roli szlaków czynników wzrostu w poszukiwaniu nowych leków. Z tych poszukiwań, wyodrębniono w ostatnich latach leki, będące inhibitorami HER-2, PD-1 oraz ligandu dla PD-1.
Badania molekularne tych związków pozwalają lepiej zrozumieć biologię guza.
W odpowiedzi na chemioterapię dużą rolę odgrywa rozpoznanie histopatologiczne, raki płaskonabłonkowe, reagują na chemioterapię lepiej, niż gruczołowe. W związku z tym w tym pierwszym typie, chemioterapia neoadjuwantowa jest preferowanym wyjściem.
W raku gruczołowym, chemioterapia neoadjuwantowa i okołooperacyjna stosowane są z podobnym efektem co chemioradioterapia.
Ta ostatnia metoda najlepiej radzi sobie z nowotworem w stadium zaawansowania: pCR, N0, R0. Do dziś nie wiadomo jednak, która ze strategii (chemioterapia, czy radiochemioterapia) jest bardziej uzasadniona statystycznie. Wymaga to szerszych badań klinicznych.
Nową nadzieję w leczeniu adenocarcinoma przynoszą leki celowane: anty- VEGF oraz anty- EGFR, póki co ich stosowanie nie prowadzi do znaczących efektów przedłużających życie. Są one jednak asumptem do poszerzania roli szlaków czynników wzrostu w poszukiwaniu nowych leków. Z tych poszukiwań, wyodrębniono w ostatnich latach leki, będące inhibitorami HER-2, PD-1 oraz ligandu dla PD-1.
Badania molekularne tych związków pozwalają lepiej zrozumieć biologię guza.