Onkologiczny nadzór endoskopowy w chorobie Leśniowskiego-Crohna
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 05.11.2012
Źródło: Basseri RJ, Basseri B, Vassilaki ME i wsp. Colorectal cancer screening and surveillance in Crohn’s colitis. J Crohns Colitis 2012; 6: 824-829
Nieswoiste zapalenia jelit (NZJ), a zwłaszcza długotrwale przebiegające wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG), wiąże się z podwyższonym ryzykiem rozwoju dysplazji w jelicie grubym, a w konsekwencji – z ryzykiem rozwoju raka jelita grubego. Te obserwacje zaowocowały wytycznymi dotyczącymi nadzoru endoskopowego w WZJG.
Wytyczne te obejmują wykonywanie regularnych badań kolonoskopowych z oceną histologiczną w kierunku dysplazji nabłonka w wielu wycinkach pobieranych w trakcie endoskopii. Mniej natomiast wiadomo na temat samego ryzyka dysplazji nabłonka w chorobie Leśniowskiego-Crohna (ChLC). Nie są również w sposób jednoznaczny wytyczone zasady nadzoru endoskopowego w tej jednostce chorobowej. Wynikać to może między innymi z innej niż w WZJG natury schorzenia oraz z innej lokalizacji zmian chorobowych. W jednym z ostatnich wydań Journal of Crohn’s and Colitis ukazała się ciekawa praca podejmująca ten problem.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy wyników badań kolonoskopowych oraz histopatologicznych u chorych z ChLC w okresie 17 lat (1992 – 2009) zebranych w Cedars-Sinai Inflammatory Bowel Disease Center. Ostatecznie uwzględnili w analizie 904 kolonoskopie wykonywane w ramach nadzoru nad chorymi z ChLC. Badania przeprowadzono u 411 chorych, co wskazuje, że u jednego chorego wykonywano w tym okresie średnio dwie kolonoskopie (średnio 2,2 kolonoskopii na 1 chorego). Dysplazję nabłonka lub raka jelita grubego wykazano u 5,6% chorych. Z tego dysplazję małego stopnia stwierdzono u 2,7%, a dysplazję dużego stopnia – u 0,7% badanych. U 2,2% chorych zdiagnozowano raka jelita grubego (głównie w lokalizacji dystalnej jelita grubego). Czas trwania ChLC był istotnie dłuższy u chorych, u których stwierdzono dysplazję dużego stopnia w porównaniu z osobami, u których żadnych nieprawidłowości, w ramach nadzoru onkologicznego, nie wykazano, natomiast nie różnił się istotnie z chorymi z dysplazją małego stopnia. Wykazano także, że wśród chorych, u których stwierdzono dysplazję dużego stopnia, odstęp czasowy pomiędzy kolonoskopiami był istotnie dłuższy niż wśród osób bez dysplazji czy nowotworu w badaniu endoskopowym.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że osoby, u których ChLC rozpoczyna się w młodym wieku, z długim wywiadem chorobowym, które nie były w dłuższej perspektywie czasowej poddane ocenie kolonoskopowej, powinny być w szczególności objęte nadzorem endoskopowym z pobraniem wycinków do analizy histopatologicznej. Ryzyko nowotworzenia w ChLC jest jednak wciąż niedokładnie oszacowane i potrzebne są dalsze badania w tym zakresie.
Autorzy dokonali retrospektywnej analizy wyników badań kolonoskopowych oraz histopatologicznych u chorych z ChLC w okresie 17 lat (1992 – 2009) zebranych w Cedars-Sinai Inflammatory Bowel Disease Center. Ostatecznie uwzględnili w analizie 904 kolonoskopie wykonywane w ramach nadzoru nad chorymi z ChLC. Badania przeprowadzono u 411 chorych, co wskazuje, że u jednego chorego wykonywano w tym okresie średnio dwie kolonoskopie (średnio 2,2 kolonoskopii na 1 chorego). Dysplazję nabłonka lub raka jelita grubego wykazano u 5,6% chorych. Z tego dysplazję małego stopnia stwierdzono u 2,7%, a dysplazję dużego stopnia – u 0,7% badanych. U 2,2% chorych zdiagnozowano raka jelita grubego (głównie w lokalizacji dystalnej jelita grubego). Czas trwania ChLC był istotnie dłuższy u chorych, u których stwierdzono dysplazję dużego stopnia w porównaniu z osobami, u których żadnych nieprawidłowości, w ramach nadzoru onkologicznego, nie wykazano, natomiast nie różnił się istotnie z chorymi z dysplazją małego stopnia. Wykazano także, że wśród chorych, u których stwierdzono dysplazję dużego stopnia, odstęp czasowy pomiędzy kolonoskopiami był istotnie dłuższy niż wśród osób bez dysplazji czy nowotworu w badaniu endoskopowym.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że osoby, u których ChLC rozpoczyna się w młodym wieku, z długim wywiadem chorobowym, które nie były w dłuższej perspektywie czasowej poddane ocenie kolonoskopowej, powinny być w szczególności objęte nadzorem endoskopowym z pobraniem wycinków do analizy histopatologicznej. Ryzyko nowotworzenia w ChLC jest jednak wciąż niedokładnie oszacowane i potrzebne są dalsze badania w tym zakresie.
Przegląd Gastroenterologiczny
