Oznaczanie stężenia fetuiny B skuteczne w rozpoznawaniu NAFLD

Fetuina B jest białkiem należącym do inhibitorów proteazy cysteinowej; jest ono zaangażowane m.in. w osteogenezę, resorpcję kości, regulację receptorów dla insuliny czy regulację wzrostu hepatocytów. Udowodniono, że może ono brać udział w indukcji oporności na insulinę (co następnie może doprowadzić do cukrzycy typu II) pacjentów z niealkoholowym stłuszczeniem wątroby. Sprawdzono zatem, czy fetuina B może posłużyć jako wczesny marker NAFLD u osób z cukrzycą typu II.

270 pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu II poddano badaniu USG jamy brzusznej ze szczegółową oceną wątroby (stopień 0 - brak stłuszczenia, 1 - łagodne stłuszczenie, 2 i 3 - umiarkowane do ciężkiego), pobrano także krew w celu oznaczenia stężenia fetuiny B, adiponektyny oraz białka wiążącego retinol.

Pacjenci z NAFLD w stopniu 2 i 3 charakteryzowali się znacząco wyższymi stężeniami fetuiny B w porównaniu z osobami z grupy 0. Ponadto poziom fetiuny B wykazał się dodatnią korelacją ze stężeniem trójglicerydów, GGTP, glukozy na czczo i w 2 godziny po posiłku, hemoglobiny glikowanej i CRP. Ryzyko występowania NAFLD stopnia 2 lub3 znacznie wzrastało wraz ze wzrostem stężenia fetuiny-B.

Czas pokaże, czy fetuina B stanie się rutynowo oznaczanym markerem; z pewnością jest obiecująca, jednak wymagane są kolejne dowody na jej praktyczne zastosowanie.