Przebieg IBD a ryzyko rozwoju raka jelita grubego
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 20.08.2012
Źródło: Mooiweer E, Baars JE, Lutgens MWMD i wsp. Disease severity does not affect the interval between IBD diagnosis and the development of CRC: Results from two large, Dutch case series. J Crohn’s Colitis 2012; 6: 435-440
Wraz z wydłużaniem się czasu trwania colitis ulerosa czy choroby Leśniowskiego-Crohna należących do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit (ang. inflammatory bowel diseases – IBD) zwiększa się także ryzyko nowotworzenia. Jest to fakt powszechnie akceptowany przez badaczy na całym świecie, aczkolwiek ostatnie dane sugerują, że zjawisko to jest nieco przeszacowane.
Osobnym problemem jest kwestia ogólnej rozbieżności danych na temat rzeczywistej częstości występowania raka jelita grubego jako powikłania IBD. Pozostaje także pytanie o to jakie czynniki decydują o tym, że u większości chorych pomimo wieloletniego przebiegu IBD nie dochodzi do rozwoju choroby nowotworowej, a u innych powikłanie to pojawia się. W jednym z ostatnich wydań Journal of Crohn’s and Colitis ukazała się praca poświęcona temu zagadnieniu.
Autorzy pracy posłużyli się grupą badaną uwzględnioną w PALGA – czyli holenderskim rejestrze patomorfologicznym obejmującym pacjentów z IBD powikłanym rozwojem raka jelita grubego prowadzonym w 85 szpitalach (w 7 szpitalach referencyjnych i w 78 szpitalach tzw. ogólnych) w Holandii w latach 1990-2006. Ostatecznie odnaleziono 281 chorych spełniających powyższe kryterium. Dokonano adekwatnej analizy statystycznej zależności pomiędzy ryzykiem rozwoju raka jelita grubego a czynnikami demograficznymi i charakterystyką kliniczną przebiegu IBD.
Autorzy wykazali, że u chorych z IBD leczonych w szpitalach referencyjnych, u których doszło w konsekwencji do rozwoju raka jelita grubego, diagnozę choroby z kręgu IBD stawiano w istotnie młodszym wieku w porównaniu z pacjentami z IBD leczonymi w pozostałych szpitalach uwzględnionych w analizie. Podobnie w grupie chorych leczonych w szpitalach referencyjnych w Holandii w młodszym wieku diagnozowano raka jelita grubego. Oba fakty wynikały najprawdopodobniej z faktu cięższego przebiegu IBD wśród chorych leczonych w szpitalach referencyjnych (wcześniejszy początek objawów, więcej zaostrzeń choroby). Pomimo wskazanych istotnych różnic w przebiegu IBD oraz różnic demograficznych wśród chorych leczonych w szpitalach referencyjnych w porównaniu z pacjentami z IBD będącymi pod opieką pozostałych szpitali, odstęp pomiędzy postawieniem diagnozy choroby z kręgu IBD a momentem rozwoju raka jelita grubego w obu grupach nie był istotnie różny (17-19 lat).
Autorzy konkludują, że częstość zaostrzeń IBD (a więc dynamika choroby) nie wpływa istotnie na czas pomiędzy pojawieniem się choroby a powikłaniem w postaci rak jelita grubego. Istnieją inne, istotniejsze czynniki decydujące o ryzyku nowotworzenia w IBD.
Autorzy pracy posłużyli się grupą badaną uwzględnioną w PALGA – czyli holenderskim rejestrze patomorfologicznym obejmującym pacjentów z IBD powikłanym rozwojem raka jelita grubego prowadzonym w 85 szpitalach (w 7 szpitalach referencyjnych i w 78 szpitalach tzw. ogólnych) w Holandii w latach 1990-2006. Ostatecznie odnaleziono 281 chorych spełniających powyższe kryterium. Dokonano adekwatnej analizy statystycznej zależności pomiędzy ryzykiem rozwoju raka jelita grubego a czynnikami demograficznymi i charakterystyką kliniczną przebiegu IBD.
Autorzy wykazali, że u chorych z IBD leczonych w szpitalach referencyjnych, u których doszło w konsekwencji do rozwoju raka jelita grubego, diagnozę choroby z kręgu IBD stawiano w istotnie młodszym wieku w porównaniu z pacjentami z IBD leczonymi w pozostałych szpitalach uwzględnionych w analizie. Podobnie w grupie chorych leczonych w szpitalach referencyjnych w Holandii w młodszym wieku diagnozowano raka jelita grubego. Oba fakty wynikały najprawdopodobniej z faktu cięższego przebiegu IBD wśród chorych leczonych w szpitalach referencyjnych (wcześniejszy początek objawów, więcej zaostrzeń choroby). Pomimo wskazanych istotnych różnic w przebiegu IBD oraz różnic demograficznych wśród chorych leczonych w szpitalach referencyjnych w porównaniu z pacjentami z IBD będącymi pod opieką pozostałych szpitali, odstęp pomiędzy postawieniem diagnozy choroby z kręgu IBD a momentem rozwoju raka jelita grubego w obu grupach nie był istotnie różny (17-19 lat).
Autorzy konkludują, że częstość zaostrzeń IBD (a więc dynamika choroby) nie wpływa istotnie na czas pomiędzy pojawieniem się choroby a powikłaniem w postaci rak jelita grubego. Istnieją inne, istotniejsze czynniki decydujące o ryzyku nowotworzenia w IBD.
Przegląd Gastroenterologiczny
