Przedoperacyjne podawanie agonistów 5-HT4 skraca czas niedrożności pooperacyjnej
Autor: Alicja Kostecka
Data: 01.08.2019
Niedrożność pooperacyjna w obrębie jelita jest skutkiem zaburzeń w działaniu neuronów jelitowego układu nerwowego (ENS). Ta struktura, słusznie nazywana naszym drugim mózgiem zawiera sieć skomplikowanych połączeń, sterujących ruchem perystaltycznym, gospodarką endokrynną oraz egzokrynną w obrębie układu pokarmowego.
Podłożem histologicznym niedrożności pooperacyjnej jest aktywacja makrofagów typu mMφ, bogatych w receptory nikotynowe α7 ( jest to grupa komórek zapalnych umieszczonych w obrębie mięśniówki gładkiej ściany jelita).
Do tej pory skuteczną metodą w zapobieganiu niedrożności była stymulacja elektryczna nerwu błędnego (VNS- vagus nerve stimulation). Czy stymulację można jednak zastąpić metodami mniej inwazyjnymi?
Na to pytanie odpowiedział zespół badawczy Stakenborg et al.
W pierwszym etapie dokonano porównania in situ odpowiedzi aktywowanych makrofagów mMφ odpowiednio na VNS oraz podanie agonisty receptora 5-HT4, prukalorydu. Następnie w modelu zwierzęcym zbadano różnicę pomiędzy samą VNS oraz przed- i pooperacyjnym podaniem prukalorydu u myszy dzikich oraz z knock- outem w obrębie genu kodującego receptor nikotynowy α7, w trzecim etapie wykonano badanie kliniczne z udziałem pacjentów operowanych metodą Whipple’a ( grupa VNS, grupa z prukalorydem, oraz grupa placebo, n=10 dla każdej grupy).
Wyniki otrzymane przez zespół badawczy były następujące: w badaniach in situ prukaloryd okazał się wykazywać podobną zdolność do hamowania odpowiedzi makrofagów, co stymulacja elektryczna.
W przypadku myszy podanie przedoperacyjne (ale nie pooperacyjne) zredukowało odpowiedź zapalną w obrębie tkanki jelitowej u myszy dzikich ( odwrotnie u myszy knock- outowanych względem genu receptora α7). W przypadku badania klinicznego podanie prukalorydu okazało się być bardziej skuteczne, niż VNS w redukcji objawów niedrożności.
Podawanie agonistów receptora 5-HT4 ( prukalorydu) może okazać się właściwą ścieżką w zapobieganiu niedrożności pooperacyjnej.
Do tej pory skuteczną metodą w zapobieganiu niedrożności była stymulacja elektryczna nerwu błędnego (VNS- vagus nerve stimulation). Czy stymulację można jednak zastąpić metodami mniej inwazyjnymi?
Na to pytanie odpowiedział zespół badawczy Stakenborg et al.
W pierwszym etapie dokonano porównania in situ odpowiedzi aktywowanych makrofagów mMφ odpowiednio na VNS oraz podanie agonisty receptora 5-HT4, prukalorydu. Następnie w modelu zwierzęcym zbadano różnicę pomiędzy samą VNS oraz przed- i pooperacyjnym podaniem prukalorydu u myszy dzikich oraz z knock- outem w obrębie genu kodującego receptor nikotynowy α7, w trzecim etapie wykonano badanie kliniczne z udziałem pacjentów operowanych metodą Whipple’a ( grupa VNS, grupa z prukalorydem, oraz grupa placebo, n=10 dla każdej grupy).
Wyniki otrzymane przez zespół badawczy były następujące: w badaniach in situ prukaloryd okazał się wykazywać podobną zdolność do hamowania odpowiedzi makrofagów, co stymulacja elektryczna.
W przypadku myszy podanie przedoperacyjne (ale nie pooperacyjne) zredukowało odpowiedź zapalną w obrębie tkanki jelitowej u myszy dzikich ( odwrotnie u myszy knock- outowanych względem genu receptora α7). W przypadku badania klinicznego podanie prukalorydu okazało się być bardziej skuteczne, niż VNS w redukcji objawów niedrożności.
Podawanie agonistów receptora 5-HT4 ( prukalorydu) może okazać się właściwą ścieżką w zapobieganiu niedrożności pooperacyjnej.
Przegląd Gastroenterologiczny
