Raport Fundacji Rzymskiej nt. poinfekcyjnego zespołu jelita drażliwego
Autor: Alicja Kostecka
Data: 18.04.2019
Źródło: www.gastrojournal.org/article/S0016-5085(18)34766-8/fulltext?dgcid=raven_jbs_etoc_email
Zespół jelita drażliwego (ang. Irritable Bowel Syndrome, IBS) może wystąpić po przebyciu nieżytu żołądkowo-jelitowego. W takim przypadku zespół określa się mianem poinfekcyjnego IBS (ang. postinfection-IBS, PI-IBS).
Fundacja Rzymska, która zajmuje się podsumowaniem wiedzy oraz publikacją wytycznych dotyczących chorób czynnościowych przewodu pokarmowego, przygotowała opracowanie naukowe nt. PI-IBS, artykuł został opublikowany w czasopiśmie Gastroenterology.
PI-IBS rozwija się u 10% pacjentów, którzy przebyli infekcję przewodu pokarmowego. Czynnikami ryzyka są: płeć żeńska, wiek < 40 r.ż., wystąpienie stresu psychicznego przez lub podczas nieżytu żołądkowo-jelitowego oraz ciężki przebieg infekcji. Infekcja powoduje zmiany w składzie mikrobioty jelitowej, funkcje bariery jelitowej oraz działanie układu immunologicznego cewy pokarmowej.
Autorzy publikacji zaproponowali kryteria diagnostyczne dla PI-IBS, składające się z czterech punktów:
1. Rozpoznanie IBS
Występowanie nawracającego bólu brzucha, co najmniej jeden raz w ciągu tygodnia, w ciągu ostatnich trzech miesięcy, przy czym objawy zaczęły występować co najmniej 6 miesięcy przed diagnozą i są związane (co najmniej 2 z 3) z: defekacją, zmianą w częstości wypróżnień, zmianą wyglądu stolca.
2. Objawy IBS wystąpiły niezwłocznie po ustąpieniu nieżytu.
3. Potwierdzenie wystąpienia zakażenia przewodu pokarmowego poprzez: dodatnie badanie mikrobiologiczne stolca u pacjentów objawowych lub obecność co najmniej 2 z 3 objawów: gorączka, wymioty, biegunka.
4. Przez wystąpieniem infekcji pokarmowej u pacjentka nie zdiagnozowano IBS.
Zalecenia nie wskazują na konkretne leczenie PI-IBS, zalecają za to leczyć PI-IBS stosowanie do postaci klinicznej IBS: z dominacją biegunek, zaparć lub postaci mieszanej.
Opracował Mikołaj Kamiński
PI-IBS rozwija się u 10% pacjentów, którzy przebyli infekcję przewodu pokarmowego. Czynnikami ryzyka są: płeć żeńska, wiek < 40 r.ż., wystąpienie stresu psychicznego przez lub podczas nieżytu żołądkowo-jelitowego oraz ciężki przebieg infekcji. Infekcja powoduje zmiany w składzie mikrobioty jelitowej, funkcje bariery jelitowej oraz działanie układu immunologicznego cewy pokarmowej.
Autorzy publikacji zaproponowali kryteria diagnostyczne dla PI-IBS, składające się z czterech punktów:
1. Rozpoznanie IBS
Występowanie nawracającego bólu brzucha, co najmniej jeden raz w ciągu tygodnia, w ciągu ostatnich trzech miesięcy, przy czym objawy zaczęły występować co najmniej 6 miesięcy przed diagnozą i są związane (co najmniej 2 z 3) z: defekacją, zmianą w częstości wypróżnień, zmianą wyglądu stolca.
2. Objawy IBS wystąpiły niezwłocznie po ustąpieniu nieżytu.
3. Potwierdzenie wystąpienia zakażenia przewodu pokarmowego poprzez: dodatnie badanie mikrobiologiczne stolca u pacjentów objawowych lub obecność co najmniej 2 z 3 objawów: gorączka, wymioty, biegunka.
4. Przez wystąpieniem infekcji pokarmowej u pacjentka nie zdiagnozowano IBS.
Zalecenia nie wskazują na konkretne leczenie PI-IBS, zalecają za to leczyć PI-IBS stosowanie do postaci klinicznej IBS: z dominacją biegunek, zaparć lub postaci mieszanej.
Opracował Mikołaj Kamiński