Rifaksymina w prewencji nawrotów zakażenia Clostridium Difficile

Zakażenie Clostridium difficile jest potencjalnie śmiertelną infekcją występującą głównie u starszych, schorowanych pacjentów. Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego nawraca u ok. 25% pacjentów i każdy kolejny nawrót wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zgonu.

W badaniu klinicznym RAPID porównywano skuteczność leczenia rifaksyminą w prewencji wtórnego zakażenia C. difficile w okresie 3 miesięcy. 151 pacjentów losowo przydzielono do grupy interwencyjnej lub placebo. W grupie otrzymującej rifaksyminę, pacjenci przez pierwsze dwa tygodnie otrzymywali 400 mg rifaksyminy trzy razy dziennie, a w kolejnych dwóch tygodniach (trzeci i czwarty tydzień) w dawce 200 mg trzy razy dziennie.

Po 3 miesiącach obserwacji, nawrót rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego odnotowano u 15,9% pacjentów, a w grupie kontrolnej u 29,5%, jednak ta różnica była nieistotna statystycznie. Podobnie ryzyko względne wystąpienia kolejnej infekcji C. difficile po zastosowaniu rifaksyminy nie miało istotności istotności statystycznej (RR = 0,54 95% CI: 0,28-1,05; p = 0,07).

Autorzy artykułu przeprowadzili dodatkowo metaanalizę swoich wyników oraz podobnego badania przeprowadzonego przez Garey'a i wsp. W sumie analiza obejmowała 209 pacjentów. Wykazano, że stosowanie rifaksyminy wiązało się ze zmniejszeniem ryzyka nawrotu infekcji C. difficile w ciągu 3 miesięcy o 14% (95% CI: -26% do -3%; p = 0,01).

Wyniki przedstawionego badania wskazują, że rifaksymina może być opcją terapeutyczną dla pacjentów po epizodzie infekcji C. difficile, jednak w przyszłości należy przeprowadzić badanie z udziałem większej grupy i dłuższym okresem obserwacji.