Różnice w przebiegu klinicznym, wykrywalności i wynikach leczenia operacyjnego raka przełyku wśród kobiet i mężczyzn
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 26.04.2011
Źródło: Koide N, Kitazawa M, Komatsu D i wsp. Gender differences in clinicopathologic features and outcomes of esophageal cancer patients treated surgically. Esophagus 2011, Vol 8, on-line before print.
Na łamach czasopisma Esophagus ukazał się w tym roku interesujący artykuł autorów japońskich dotyczący różnic w zakresie przebiegu klinicznego, wykrywalności i wyników leczenia operacyjnego raka przełyku w zależności od płci. Jak wiadomo zdecydowanie częściej na raka przełyku zapadają mężczyźni. Rozwój większości tych nowotworów (najczęstszym typem jest rak płaskonabłonkowy przełyku) wiązany jest z występowaniem takich czynników środowiskowych, jak spożywanie alkoholu czy palenie tytoniu.
Jak piszą autorzy, wymienione wyżej czynniki ryzyka częściej dotyczą mężczyzn, dlatego też można sądzić, że proces kancerogenezy ma nieco inny przebieg u kobiet chorujących na raka przełyku. Do tej pory niewiele jest danych pokazujących czy fakt ten ma też przełożenie na ewentualne różnice w przebiegu klinicznym tego nowotworu w zależności od płci.
W ocenie uwzględniono 136 chorych z rozpoznanym rakiem przełyku leczonych operacyjnie w ośrodku Shinshu University Hospital. Zdecydowaną większość chorych stanowili mężczyźni (84%). Przeprowadzono ankietę dotyczącą zwyczajów żywieniowych, przeanalizowano rodzaj podjętego leczenia operacyjnego oraz jego przebieg, dokonano charakterystyki nowotworów (typ histologiczny, stopień zaawansowania), oceniono odległe wyniki leczenia w zależności od płci chorego.
Jak pokazały analizy wiek chorych w momencie diagnozy nie różnił się wśród kobiet i mężczyzn (~65 r.ż.). Kobiety istotnie rzadziej w momencie diagnozy choroby przyznawały się do częstego spożywania alkoholu czy palenia papierosów. Częściej natomiast w grupie mężczyzn stwierdzano w momencie diagnozy obecność innych współtowarzyszących chorób. Najczęstszym typem histologicznym guza był rak płaskonabłonkowy, niemniej jednak istotnie częściej wśród kobiet spotykano nowotwory o mniej typowym utkaniu (small cell carcinoma, basaloid carcinoma, adenocarcinoma). W grupie kobiet stwierdzano w momencie diagnozy mniejsze rozmiary guza, mniejszy stopień naciekania, rzadziej stwierdzano obecność przerzutów do węzłów chłonnych. Wśród mężczyzn częściej dochodziło do powikłań pooperacyjnych. Odległe rokowanie po leczeniu operacyjnym było lepsze u kobiet.
Wyniki powyższej analizy pokazują, że rak przełyku w grupie kobiet jest diagnozowany na wcześniejszym stadium rozwoju choroby, co w największym stopniu przekłada się na lepsze rokowanie odległe po leczeniu operacyjnym. Ponadto grupa kobiet była obciążona w momencie diagnozy mniejszą ilością schorzeń współistniejących, co prawdopodobnie może mieć związek z mniejszą ilością powikłań okołooperacyjnych. Autorzy poszukują odpowiedzi na pytanie dlaczego u kobiet wcześniej stawiane jest rozpoznanie choroby i czy tylko ten fakt decyduje o korzystniejszym rokowaniu. Istnieje kilka hipotez na ten temat. Jedna zakłada, że jest to efektem bliżej niezidentyfikowanych różnic w funkcjonowaniu układu immunologicznego pomiędzy kobietami a mężczyznami. Inna próbuje to zjawisko tłumaczyć wpływem żeńskich hormonów płciowych – w badaniach na liniach komórkowych wykazano supresyjny efekt estrogenów na proliferację komórek raka przełyku.
Guz przełyku dużych rozmiarów wpuklający się do światła żołądka.
W ocenie uwzględniono 136 chorych z rozpoznanym rakiem przełyku leczonych operacyjnie w ośrodku Shinshu University Hospital. Zdecydowaną większość chorych stanowili mężczyźni (84%). Przeprowadzono ankietę dotyczącą zwyczajów żywieniowych, przeanalizowano rodzaj podjętego leczenia operacyjnego oraz jego przebieg, dokonano charakterystyki nowotworów (typ histologiczny, stopień zaawansowania), oceniono odległe wyniki leczenia w zależności od płci chorego.
Jak pokazały analizy wiek chorych w momencie diagnozy nie różnił się wśród kobiet i mężczyzn (~65 r.ż.). Kobiety istotnie rzadziej w momencie diagnozy choroby przyznawały się do częstego spożywania alkoholu czy palenia papierosów. Częściej natomiast w grupie mężczyzn stwierdzano w momencie diagnozy obecność innych współtowarzyszących chorób. Najczęstszym typem histologicznym guza był rak płaskonabłonkowy, niemniej jednak istotnie częściej wśród kobiet spotykano nowotwory o mniej typowym utkaniu (small cell carcinoma, basaloid carcinoma, adenocarcinoma). W grupie kobiet stwierdzano w momencie diagnozy mniejsze rozmiary guza, mniejszy stopień naciekania, rzadziej stwierdzano obecność przerzutów do węzłów chłonnych. Wśród mężczyzn częściej dochodziło do powikłań pooperacyjnych. Odległe rokowanie po leczeniu operacyjnym było lepsze u kobiet.
Wyniki powyższej analizy pokazują, że rak przełyku w grupie kobiet jest diagnozowany na wcześniejszym stadium rozwoju choroby, co w największym stopniu przekłada się na lepsze rokowanie odległe po leczeniu operacyjnym. Ponadto grupa kobiet była obciążona w momencie diagnozy mniejszą ilością schorzeń współistniejących, co prawdopodobnie może mieć związek z mniejszą ilością powikłań okołooperacyjnych. Autorzy poszukują odpowiedzi na pytanie dlaczego u kobiet wcześniej stawiane jest rozpoznanie choroby i czy tylko ten fakt decyduje o korzystniejszym rokowaniu. Istnieje kilka hipotez na ten temat. Jedna zakłada, że jest to efektem bliżej niezidentyfikowanych różnic w funkcjonowaniu układu immunologicznego pomiędzy kobietami a mężczyznami. Inna próbuje to zjawisko tłumaczyć wpływem żeńskich hormonów płciowych – w badaniach na liniach komórkowych wykazano supresyjny efekt estrogenów na proliferację komórek raka przełyku.
Guz przełyku dużych rozmiarów wpuklający się do światła żołądka.
Przegląd Gastroenterologiczny
