Ryfaksymina skuteczna u pacjentów z mukowiscydozą i zespołem rozrostu bakteryjnego

Mukowiscydoza wiąże się nie tylko z postępującym pogorszeniem funkcji płuc, lecz także z problemami żywieniowymi, związanymi m.in. z postępującym niedoborem enzymów trzustkowych. Zdarza się, że w przebiegu choroby rozwinie się zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, który z powodzeniem może być leczony ryfaksyminą. Jednak u części chorych na mukowiscydozę zespół ten pozostaje niewykryty i dolegliwości nie są mu przypisywane.

Zespół włoskich badaczy zbadał, czy ryfaksymina okaże się skuteczna u pacjentów z mukowiscydozą i zespołem rozrostu bakteryjnego. U grupy 79 pacjentów (w wieku 9-37 lat) wykonano wodorowy test oddechowy; wypełnili oni także kwestionariusz dotyczący występowania dolegliwości. Wodorowy test oddechowy okazał się dodatni u 25 pacjentów, którzy zostali losowo przydzieleni do otrzymywania ryfaksyminy (1200 mg na dobę przez 14 dni). Wymienione testy wykonano ponownie 30 oraz 45 dni po rozpoczęciu badania.

Z 25 pacjentów (u wszystkich niskie BMI oraz niski poziom albumin w osoczu występował niezależnie od niedoboru enzymów trzustkowych) ostatecznie 16 zakwalifikowano do badania (10 otrzymało ryfaksyminę, u 6 nie podjęto żadnego postępowania). Po miesiącu od rozpoczęcia badania u 9 na 10 pacjentów osiągnięto eradykację, w grupie kontrolnej zaledwie 2 na 6 (p=0,037); ponadto w grupie badawczej odnotowano częstszą redukcję objawów ze strony przewodu pokarmowego (4/5 w grupie pacjentów <14. roku życia i 0/5 >14. roku życia) niż w grupie kontrolnej (2 na 6; p=0,048). W trakcie badania okazało się także, iż u pacjentów z mukowiscydozą i zespołem rozrostu bakteryjnego poziom witaminy A i D w surowicy są istotnie niższe niż u pacjentów bez tego zespołu.