Stosowanie analogów GLP-1 oraz inhibitorów DPP-4 a przebieg chorób zapalnych jelit

Łącznie zidentyfikowano 3751 pacjentów z jednoczesną chorobą zapalną jelit oraz z cukrzycą typu 2. Wyniki opisywanego badania wskazują, że zastosowanie analogów GLP-1 lub inhibitorów DPP-4 może wpływać na przebieg chorób zapalnych jelit.

Na łamach „EClinical Medicine” ukazały się wyniki duńskiej analizy dotyczącej przebiegu chorób zapalnych jelit u pacjentów z jednoczesną cukrzycą typu 2 leczoną analogami GLP-1 lub inhibitorami DPP-4.

Badacze wykorzystali dane pochodzące z duńskich rejestrów ubezpieczenia zdrowotnego z lat 2007–2019. Pierwszorzędowym punktem końcowym był związek pomiędzy stosowaniem analogów GLP-1 lub inhibitorów DPP-4 a potrzebą stosowania doustnych glikokortykosteroidów, inhibitorów TNF-α oraz wystąpieniem hospitalizacji z powodu zaostrzenia choroby zapalnej jelit lub operacji związanej z chorobą zapalną jelit.

W sumie zidentyfikowano 3751 pacjentów z jednoczesną chorobą zapalną jelit oraz z cukrzycą typu 2, z czego 982 było leczonych analogami GLP-1 lub inhibitorami DPP-4. Stosowanie wyżej wymienionych terapii zmniejszało ryzyko wystąpienia złożonego punktu końcowego w porównaniu z grupą pacjentów leczonych innymi lekami przeciwcukrzycowymi (współczynnik zapadalności: 0,52; 95% CI 0,42–0,65).

Opisywane badanie wskazuje, że zastosowanie analogów GLP-1 lub inhibitorów DPP-4 może wpływać na przebieg chorób zapalnych jelit. Powstaje pytanie, czy zastosowanie tych terapii u pacjentów bez cukrzycy typu 2 może pozytywnie wpływać na kontrolę chorób zapalnych jelit.


Autor notatki: lek. Mikołaj Kamiński

CI – Confidence Interval (przedział ufności)