Stosowanie antybiotyków do drugiego roku życia związane z późniejszym rozwojem otyłości

Narastająca epidemia nadwagi i otyłości u dzieci i młodzieży stanowi wyzwanie zarówno dla lekarzy pierwszego kontaktu, jak i dla całego systemu opieki zdrowotnej. Biorąc pod uwagę, że wczesne dzieciństwo jest okresem, w którym czynniki środowiskowe mogą wywierać trwały wpływ na dalszy rozwój fizyczny człowieka, Bailey i wsp. zbadali zależność między stosowaniem antybiotyków do drugiego roku życia a występowaniem otyłości do piątego roku życia.

Badanie zostało przeprowadzone w oparciu o zbiór informacji o 64 580 dzieciach udostępniony przez poradnie współpracujące z jednym ośrodkiem trzeciego stopnia referencji. Bailey i wsp. stwierdzili, że przed drugim rokiem życia antybiotyk otrzymało 69% dzieci. Średnia liczba kursów antybiotykowych wyniosła 2,3 na dziecko. Ryzyko względne otyłości w wieku od 3 do 5 lat po zastosowaniu co najmniej czterech kursów antybiotykowych względem braku ekspozycji na antybiotyki wyniosło 1,11 (95% przedział ufności 1,02-1,21). W przypadku antybiotyków szerokospektralnych efekt ten był wyraźniejszy (iloraz ryzyka 1,16, 95% przedział ufności 1,06-1,29). Stosowanie antybiotyków o wąskim zakresie działania nie było związane z późniejszą otyłością. Częste infekcje i leczenie choroby refluksowej przełyku nie predysponowały do otyłości. Uzyskane wyniki sugerują, że dążenie do wykorzystywania antybiotyków o wąskim spektrum działania w podstawowej opiece zdrowotnej może w dłuższym okresie czasu skutkować zmniejszeniem częstości występowania otyłości u dzieci.