Wpływ terapii PPI na wynik leczenia infliksymabem w nieswoistym zapaleniu jelit
Redaktor: Karolina Gawarzewska
Data: 01.03.2021
| Tagi: | infliksymab, badania kontrolowane, PPI |
Zgodnie z wynikami badań opublikowanymi w Gut stwierdzono, że pacjenci leczeni infliksymabem z powodu nieswoistego zapalenia jelit (IBD) i przyjmujący jednocześnie inhibitory pompy protonowej (PPI) byli mniej narażeni na remisję nieswoistego zapalenia jelit.
Infliksymab jest lekiem biologicznym powszechnie stosowanym jako lek pierwszego rzutu w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit. Chociaż wydaje się, że stosowanie PPI we wczesnym okresie życia wiąże się z ryzykiem rozwoju nieswoistego zapalenia jelit w późniejszym okresie, nie jest jasne, czy stosowanie PPI wpływa na wyniki terapii IBD. Dlatego badacze starali się ocenić, czy IPP wpływają na odpowiedź na leczenie infliksymabem u pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit.
Oceniono dorosłych pacjentów, którzy byli w trakcie leczenia infliksymabem z powodu umiarkowanego do ciężkiego IBD i którzy należeli do Yale Open Data Access Framework. Przeprowadzono analizę wieloczynnikową i analizę dopasowaną do wyniku skłonności, aby ocenić wskaźniki remisji w 30 tygodniu, odsetki remisji w 54 tygodniu i wskaźniki hospitalizacji odpowiednio u 147 i 889 pacjentów leczonych infliksymabem z ekspozycją na PPI i bez niej.
Spośród 5 randomizowanych badań kontrolowanych, pacjenci z PPI mieli znacznie mniejsze prawdopodobieństwo osiągnięcia remisji w 30 tygodniu, w analizie wieloczynnikowej (iloraz szans 0,45; P <0,001). Po dopasowaniu wyniku skłonności dostosowanym do wyjściowych różnic w charakterystyce pacjentów, wskaźniki remisji w 30 tygodniu wyniosły odpowiednio 30% i 49% u pacjentów leczenych PPI i bez terapii (P <0,001). Analizując oddzielnie chorobę, wyniki pozostały statystycznie istotne w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, ale nie osiągnęły istotności w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Badacze dostrzegli podobne wyniki ze wskaźnikami remisji w 54 tygodniu. Pacjenci przyjmujący IPP byli również bardziej skłonni do hospitalizacji (15% vs. 8%; P = 0,007), ale wskaźniki zdarzeń niepożądanych, takich jak zapalenie żołądka i jelit, nie różniły się w obu grupach.
Według badaczy, w tej metaanalizie na poziomie badań randomizowanych i kontrolowanych, pacjenci z IBD przyjmujący PPI mieli mniejsze prawdopodobieństwo osiągnięcia remisji podczas leczenia infliksymabem.
Oceniono dorosłych pacjentów, którzy byli w trakcie leczenia infliksymabem z powodu umiarkowanego do ciężkiego IBD i którzy należeli do Yale Open Data Access Framework. Przeprowadzono analizę wieloczynnikową i analizę dopasowaną do wyniku skłonności, aby ocenić wskaźniki remisji w 30 tygodniu, odsetki remisji w 54 tygodniu i wskaźniki hospitalizacji odpowiednio u 147 i 889 pacjentów leczonych infliksymabem z ekspozycją na PPI i bez niej.
Spośród 5 randomizowanych badań kontrolowanych, pacjenci z PPI mieli znacznie mniejsze prawdopodobieństwo osiągnięcia remisji w 30 tygodniu, w analizie wieloczynnikowej (iloraz szans 0,45; P <0,001). Po dopasowaniu wyniku skłonności dostosowanym do wyjściowych różnic w charakterystyce pacjentów, wskaźniki remisji w 30 tygodniu wyniosły odpowiednio 30% i 49% u pacjentów leczenych PPI i bez terapii (P <0,001). Analizując oddzielnie chorobę, wyniki pozostały statystycznie istotne w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, ale nie osiągnęły istotności w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Badacze dostrzegli podobne wyniki ze wskaźnikami remisji w 54 tygodniu. Pacjenci przyjmujący IPP byli również bardziej skłonni do hospitalizacji (15% vs. 8%; P = 0,007), ale wskaźniki zdarzeń niepożądanych, takich jak zapalenie żołądka i jelit, nie różniły się w obu grupach.
Według badaczy, w tej metaanalizie na poziomie badań randomizowanych i kontrolowanych, pacjenci z IBD przyjmujący PPI mieli mniejsze prawdopodobieństwo osiągnięcia remisji podczas leczenia infliksymabem.
Przegląd Gastroenterologiczny
