Wzrost Faecalibacterium prausnitzii u pacjentów leczonych rifaksyminą alfa jest związany z poprawą kliniczną
Autor: Justyna Daniliszyn
Data: 08.12.2020
Źródło: Beneficial Microbes 2020
Publikacja dostępna w wyszukiwarce DoctorsAsyou
Publikacja dostępna w wyszukiwarce DoctorsAsyou
Badanie wykazało, że u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC), chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD), zespołem jelita nadwrażliwego (IBS) i chorobą uchyłkową (DD) leczonych rifaksyminą alfa doszło do znaczącego wzrostu liczebności p-zapalnej bakterii Faecalibacterium prausnitzii, skorelowanego z pozytywną odpowiedzią kliniczną na leczenie (log 2FC 1.959, P=0.042), co dowodzi, że rifaksymina powoduje korzystną zmianę mikrobioty jelitowej w kierunku uzyskania eubiozy.
Dysbioza czyli zmiany w składzie i funkcji mikrobioty jelitowej - biorą udział w patogenezie wielu chorób układu pokarmowego. Ze względu na eubiotyczne działanie, rifaksymina alfa jest często stosowana w celu uzyskania redukcji objawów i remisji choroby.
Celem pracy było opisanie modyfikacji składu mikroflory jelitowej, występującej u pacjentów z chorobami układu pokarmowego, takimi jak choroby zapalne jelit (Crohn Disease CD, Collitis Ulcerosa CU), zespół jelita nadwrażliwego (IBS) i choroba uchyłkowa (DD) w celu określenia wszelkich korelacji mikrobioty z poprawą objawów klinicznych po leczeniu rifaksyminą alfa.
Do badania włączono pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC), chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD), zespołem jelita nadwrażliwego (IBS) i chorobą uchyłkową (DD) leczonych rifaksyminą alfa ze wskazań klinicznych. Rifaksyminę podawano w dawce 1200 mg/d. przez 10 dni.
Z badania wyłączono pacjentów, którzy otrzymywali inhibitory pompy protonowej (PPI), antybiotyki ogólnoustrojowe, prebiotyki i probiotyki, w ciągu ostatnich czterech tygodni przed pobraniem próbek kału oraz pacjentów ze schorzeniami, które w jakikolwiek sposób potencjalnie wpływałyby na skład mikroflory jelitowej (np. cukrzyca, celiakia). Rozpoznanie IBD (CU, CD), IBS i DD postawiono na podstawie wyników badań: endoskopowych, histologicznych, radiologicznych i klinicznych.
U pacjentów zakwalifikowanych do badania pobrano świeże próbki kału na początku badania (przed leczeniem rifaksyminą alfa) i dzień po zakończeniu 10-dniowej kuracji w dawce 1200 mg/dobę i natychmiast zamrożone do -80 ° C, aby uniknąć degradacji DNA. Próbki badano metodą PCR (16S r-RNA).
Włoscy badacze ze Szpitala Gemelli w Rzymie zbadali korelację między zmianami w składzie mikrobioty jelitowej a poprawą objawów klinicznych u pacjentów, u których wystąpiła odpowiedź kliniczna na leczenie ryfaksyminą alfa. Poprawę kliniczną oceniono na podstawie odpowiednich skal redukcji objawów dla każdej z tych jednostek chorobowych. Analizą objęto 25 pacjentów, odnotowując średnio dla wszystkich wskazań poprawę kliniczną u 40% - najwyższy odsetek odpowiedzi na leczenie uzyskano w grupie chorych z chorobą uchyłkową (ponad 70%) . Osiągnięcie pozytywnej zmiany w mikrobiocie jelitowej (wzrost m. in. Faecalibacterium prausnitzii ) wydaje się być kluczem do osiągniecia poprawy klinicznej u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC), chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD), zespołem jelita nadwrażliwego (IBS) i chorobą uchyłkową (DD) leczonych rifaksyminą alfa, co świadczy o jej eubiotycznym działaniu.
Celem pracy było opisanie modyfikacji składu mikroflory jelitowej, występującej u pacjentów z chorobami układu pokarmowego, takimi jak choroby zapalne jelit (Crohn Disease CD, Collitis Ulcerosa CU), zespół jelita nadwrażliwego (IBS) i choroba uchyłkowa (DD) w celu określenia wszelkich korelacji mikrobioty z poprawą objawów klinicznych po leczeniu rifaksyminą alfa.
Do badania włączono pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC), chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD), zespołem jelita nadwrażliwego (IBS) i chorobą uchyłkową (DD) leczonych rifaksyminą alfa ze wskazań klinicznych. Rifaksyminę podawano w dawce 1200 mg/d. przez 10 dni.
Z badania wyłączono pacjentów, którzy otrzymywali inhibitory pompy protonowej (PPI), antybiotyki ogólnoustrojowe, prebiotyki i probiotyki, w ciągu ostatnich czterech tygodni przed pobraniem próbek kału oraz pacjentów ze schorzeniami, które w jakikolwiek sposób potencjalnie wpływałyby na skład mikroflory jelitowej (np. cukrzyca, celiakia). Rozpoznanie IBD (CU, CD), IBS i DD postawiono na podstawie wyników badań: endoskopowych, histologicznych, radiologicznych i klinicznych.
U pacjentów zakwalifikowanych do badania pobrano świeże próbki kału na początku badania (przed leczeniem rifaksyminą alfa) i dzień po zakończeniu 10-dniowej kuracji w dawce 1200 mg/dobę i natychmiast zamrożone do -80 ° C, aby uniknąć degradacji DNA. Próbki badano metodą PCR (16S r-RNA).
Włoscy badacze ze Szpitala Gemelli w Rzymie zbadali korelację między zmianami w składzie mikrobioty jelitowej a poprawą objawów klinicznych u pacjentów, u których wystąpiła odpowiedź kliniczna na leczenie ryfaksyminą alfa. Poprawę kliniczną oceniono na podstawie odpowiednich skal redukcji objawów dla każdej z tych jednostek chorobowych. Analizą objęto 25 pacjentów, odnotowując średnio dla wszystkich wskazań poprawę kliniczną u 40% - najwyższy odsetek odpowiedzi na leczenie uzyskano w grupie chorych z chorobą uchyłkową (ponad 70%) . Osiągnięcie pozytywnej zmiany w mikrobiocie jelitowej (wzrost m. in. Faecalibacterium prausnitzii ) wydaje się być kluczem do osiągniecia poprawy klinicznej u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC), chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD), zespołem jelita nadwrażliwego (IBS) i chorobą uchyłkową (DD) leczonych rifaksyminą alfa, co świadczy o jej eubiotycznym działaniu.
Przegląd Gastroenterologiczny
