Zaburzenia bariery jelitowej są związane z rozwojem choroby Leśniowskiego-Crohna w przyszłości

W chorobie Leśniowskiego-Crohna obserwuje się zwiększoną przepuszczalność bariery jelitowej jednak niewiele wiadomo czy to zaburzenie powstaje na skutek choroby czy jest jego przyczyną. Na łamach Gastroenterology ukazało się interesujące badanie prospektywne w którym oceniono czy występowanie zwiększonej przepuszczalności bariery jelitowej zwiększa ryzyka rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna w przyszłości.

W badaniu oceniono przepuszczalność jelita za pomocą określenia stosunku laktulozy do mannitolu w moczu. Idea tego badania polega na podaniu doustnym laktulozy oraz mannitolu, a następnie wykonuje się pomiar stężenia obu cukrów w próbce porannego moczu. W przypadku zwiększonej przepuszczalności bariery jelitowej, laktuloza przechodzi przez barierę przez przestrzenie międzykomórkowe, a następnie jest wydalana z moczem stąd rośnie wartość stosunku laktulozy do mannitolu w moczu. W badaniu zrekrutowano 1420 krewnych pierwszego stopnia pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Żaden z uczestników badania w momencie włączenia nie wykazywał objawów choroby przewodu pokarmowego. Mediana czasu obserwacji wyniosła 7,8 lat.

Ostatecznie 50 uczestników rozwinęło chorobę Leśniowskiego-Crohna przy czym mediana czasu od włączenia do zdiagnozowania choroby wyniosła 2,7 lat. Pozostali uczestnicy nie wykazywali objawów choroby przewodu pokarmowego do końca czasu obserwacji. Wartości stosunku laktulozy do mannitolu w moczu wskazujące na zwiększoną przepuszczalność bariery jelitowej (> 0,03) były związane ze diagnozowaniem choroby Leśniowskiego-Crohna w trakcie obserwacji (HR=3,03; 95% CI: 1,64-5,63). Ponadto, ta zależność była słabsza, jednak istotna statystycznie gdy czas pomiędzy badaniem, a postawieniem diagnozy wynosił więcej niż 3 lata (HR=1,62; 95% CI: 1,05-2,50).

Występowanie zwiększonej przepuszczalności jelit jest związane z ryzykiem o rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna u krewnych pierwszego stopnia pacjentów cierpiących na tę chorobę. Oznacza to, że pomiary stężeń laktulozy i mannitolu w moczu mogą być pomocne w identyfikacji pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna. Jednakże, potrzeba więcej badań mających na celu określenie algorytmów postępowania w zależności od wyników stosunku laktulozy do mannitolu w moczu.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)