Zaburzenia snu u chorych z chorobą Leśniowskiego-Crohna
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 09.12.2013
Źródło: Gingold-Belfer R, Peled N, Levy S i wsp. Impaired sleep quality in Crohn’s disease depends on disease activity. Dig Dis SCi 2013; published online 11 October 2013.
Szereg różnych chorób może wykazywać istotny wpływ na jakość snu. Istnieje także zależność odwrotna – zaburzenia snu mogą istotnie modulować funkcję wielu układów w ludzkim organizmie, w tym także funkcje przewodu pokarmowego. W jednym z ostatnich wydań Digestive Disease and Science opublikowano ciekawą prace, w której dokonano oceny wpływu przebiegu klinicznego choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) na jakość snu.
Szereg różnych chorób może wykazywać istotny wpływ na jakość snu. Istnieje także zależność odwrotna – zaburzenia snu mogą istotnie modulować funkcję wielu układów w ludzkim organizmie, w tym także funkcje przewodu pokarmowego. W jednym z ostatnich wydań Digestive Disease and Science opublikowano ciekawą prace, w której dokonano oceny wpływu przebiegu klinicznego choroby Leśniowskiego-Crohna (ChLC) na jakość snu.
W analizie uwzględniono 108 chorych z ChLC i 36 ochotników będących grupą kontrolną. Przeanalizowano dane epidemiologiczne, każdy chory wypełnił także kwestionariusz umożliwiający ocenę tzw. Pittsburgh sleep quality index (PSQI). Aktywność ChLC oceniano poprzez wyliczenie Crohn’s disease activity index (CDAI), a następnie chorych podzielono na będących w remisji (CDAI ≤ 150 pkt.) i chorych z aktywną chorobą (CDAI > 150 pkt.).
71 chorych było w remisji, 37 miało aktywną ChLC. Obie te podgrupy, a także grupa kontrolna nie różniły się pod względem danych epidemiologicznych. Chorzy z aktywną ChLC mieli istotnie wyższy PSQI w porównaniu z chorymi w remisji oraz w porównaniu do grupy kontrolnej (odpowiednio PSQI 8,6; 4,6; 5,1). Odzwierciedlało to istotnie gorszą jakość snu u chorych z ChLC niebędących w remisji klinicznej. Nie było natomiast różnic w jakości snu między chorymi w remisji a grupą kontrolną. Wykazano także istotną korelację PSQI z CDAI.
Z analizy wynika więc, że chorzy z aktywną klinicznie ChLC mają obniżoną jakość snu. Kluczowe znaczenia dla poprawy tej jakości ma uzyskanie remisji klinicznej choroby podstawowej.
W analizie uwzględniono 108 chorych z ChLC i 36 ochotników będących grupą kontrolną. Przeanalizowano dane epidemiologiczne, każdy chory wypełnił także kwestionariusz umożliwiający ocenę tzw. Pittsburgh sleep quality index (PSQI). Aktywność ChLC oceniano poprzez wyliczenie Crohn’s disease activity index (CDAI), a następnie chorych podzielono na będących w remisji (CDAI ≤ 150 pkt.) i chorych z aktywną chorobą (CDAI > 150 pkt.).
71 chorych było w remisji, 37 miało aktywną ChLC. Obie te podgrupy, a także grupa kontrolna nie różniły się pod względem danych epidemiologicznych. Chorzy z aktywną ChLC mieli istotnie wyższy PSQI w porównaniu z chorymi w remisji oraz w porównaniu do grupy kontrolnej (odpowiednio PSQI 8,6; 4,6; 5,1). Odzwierciedlało to istotnie gorszą jakość snu u chorych z ChLC niebędących w remisji klinicznej. Nie było natomiast różnic w jakości snu między chorymi w remisji a grupą kontrolną. Wykazano także istotną korelację PSQI z CDAI.
Z analizy wynika więc, że chorzy z aktywną klinicznie ChLC mają obniżoną jakość snu. Kluczowe znaczenia dla poprawy tej jakości ma uzyskanie remisji klinicznej choroby podstawowej.
Przegląd Gastroenterologiczny
