Zakażenie HCV istotnym czynnikiem ryzyka zachorowania na chorobę Parkinsona

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C może prowadzić do marskości oraz indukować zachorowanie na raka wątrobowokomórkowego. Obecnie stosowane leki zapewniają jednak bardzo dobrą supresję replikacji wirusa, co pozwala wielu pacjentom na długie przeżycie. Okazuje się, że skuteczne leczenie może nieść za sobą dodatkowe korzyści. Dane na ten temat opublikowano w The JAMA Neurology.

Przeprowadzono badanie retrospektywne, w którym dorosłych pacjentów ze świeżo zdiagnozowanym zakażeniem HCV z lub bez zapalenia wątroby analizowano pod kątem ryzyka wystąpienia choroby Parkinsona. Przeprowadzane analizy objęły aż 188 152 osoby (mediana wieku ok. 53 lat), w tym osoby nieleczone i otrzymujące leczenie (głównie pegylowany interferon α-2b oraz rybawirynę).

Osoby leczone z powodu zakażenia wirusem HCV charakteryzowały się istotnie rzadziej występującymi zachorowaniami na chorobę Parkinsona w porównaniu z osobami nieleczonymi (1,00 vs. 1,39 przypadków na 1000 osobolat). Po roku i trzech latach od wykrycia zakażenia nie zaobserwowano istotnych różnic w występowaniu częstości choroby Parkinsona, jednak wykazano, że wraz z upływem czasu ryzyko spada u osób leczonych i po 5 latach było 25% mniejsze, a na końcu okresu follow-upu już 29% mniejsze. Potwierdza to także częstość zachorowań: w grupie leczonej zwiększała się statystycznie znacznie wolniej (3,03/1000 do 4,0/1000) niż w grupie nieleczonej (3,93/1000 do aż 5,51/1000).

Naukowcy zaznaczają, że mniejsza częstość występowania choroby Parkinsona u leczonych pacjentów sugeruje, że zakażenie HCV jest istotnym czynnikiem ryzyka zachorowania. Nie można całkowicie wykluczyć, że terapia przeciwwirusowa oparta na interferonie miała bezpośredni efekt protekcyjny, jednak krótka ekspozycja na leczenie (od 16 do 48 tygodni u większości pacjentów) zmniejsza prawdopodobieństwo tej zależności.