Znaczenie przeciwciał w surowicy dla różnicowania nieswoistego zapalenia jelit i przewidywania przebiegu choroby

W badaniu opublikowanym w Scandinavian Journal of Gastroenterology naukowcy wzięli pod lupę przeciwciała u dorosłych pacjentów, u których właśnie zdiagnozowano – nie leczone wcześniej – nieswoiste zapalenie jelit.

W badaniu wzięło udział 120 nigdy nie leczonych pacjentów z IBD oraz 19 zdrowych uczestników. Wszystkim zmierzono - używając testów immunoabsorpcji enzymozależnej - początkowy poziom przeciwciał przeciwko Saccharomyces cerevisiae (ASCA), przeciwciał przeciw chitobiozie (ACCA), przeciw laminarybiozie (ALCA) oraz przeciw mammobiozie (AMCA). Mierzono też poziom przeciwciał przeciw cytoplazmie neutrofilów (pANCA) przy użyciu testu immunofluorescencji pośredniej.

Okazało się, że kombinacja wyników pANCA i ASCA umożliwiała dobre różnicowanie pomiędzy wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (UC), a chorobą Leśniowskiego-Crohna (CD) (p=0,004). Obecność przeciwciał nie zmieniała się znacząco w czasie, choć zaobserwowano istotne różnice w ich stężeniu. Dało się zaobserwować trend ku większym wahaniom stężenia podczas podawania leków immunosupresyjnych.

Wyjściowy poziom pANCA u pacjentów z UC korelował z poziomem kalprotektyny (rho =0,545, p=0,019), a różnice w poziomie pANCA w czasie miały związek z aktywnością choroby w danym momencie.

Naukowcy uznali, że profile przeciwciał pozwalają na lepsze zróżnicowanie diagnozy CD I UC. Obecność pANCA (lub jej brak) w czasie obserwacji pacjenta koreluje z poziomem aktywności UC i może być użyta do monitorowania przebiegu choroby,