Które mutacje są odpowiedzialne za utratę wczesnej ciąży?

Spontanicznemu poronieniu ulega 10-15% ciąż. Wiek rodziców (szczególnie matki), niedowaga lub nadmierna masa ciała, palenie tytoniu i wysokie spożycie alkoholu to główne czynniki ryzyka poronienia. Jednak w około 50% za samoistne poronienie odpowiedzialne są aneuplodie, z tego względu można założyć, że w pozostałej połowie przypadków także można się spodziewać anomalii w obrębie płodowego genomu.

Na łamach prestiżowego czasopisma Human Reproduction Update opublikowano przegląd systematyczny przeprowadzony przez naukowców z University of Birmingham, w którym oceniono które mutacje - oprócz aneuploidii - przyczyniają się do utraty wczesnej ciąży. Poszukiwania dowodów zakrojono na bardzo szeroką skalę, gdyż objęto nimi zakres czasowy ponad 70 lat (1946 - 2018). Dbając o odpowiednią wiarygodność przeprowadzanego badania włączane prace ograniczały się do utraty ciąży do 20. tygodnia, a jakość badań oceniono przy użyciu zmodyfikowanej wersji skali Newcastle-Ottawa (opis skali tutaj http://www.ohri.ca/programs/clinical_epidemiology/oxford.asp).

Zidentyfikowano łącznie 50 badań (sekwencjonowanie całego egzomu, zmiany liczby kopii, zmiany epigenetyczne i aberracje mitochondrialnego DNA). Domniemane mutacje przyczynowe znaleziono w szeregu genów; w większości badań opisywano mutacje w genach CHRNA1 (receptor cholinergiczny; gen znany z udziału w patogenezie zespołu mnogich płetwistości czy zespołu miastenii), DYNC2H1 (koduje białka z grupy dynein, które budują rzęski; bierze udział w patogenezie zespołu Majewskiego i zespołu Verma-Naumoff) i RYR1 (receptor ryanodynowy 1; mutacje w obrębie genu biorą udział w powstawaniu wielu chorób, m.in. zespołu hipertermii złośliwej) jako te, które w głównej mierze są odpowiedzialne za obumarcie wczesnej ciąży. Stwierdzono również, że warianty liczby kopii mają związek przyczynowo-skutkowy z nawracającym poronieniem.