Olaparib w skojarzeniu z bewacyzumabem - nowa opcja leczenia podtrzymującego dla chorych na raka jajnika

8 maja 2020 roku Amerykańska Agencja Żywności i Leków (ang. American Food and Drug Administration, FDA) rozszerzyła wskazania do zastosowania olaparibu w skojarzeniu z bewacyzumabem w pierwszej linii leczenia podtrzymującego dorosłych chorych na zaawansowanego raka jajnika, jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, u których stwierdzono całkowitą lub częściową odpowiedź na pierwszą linię chemioterapii opartej na pochodnych platyny i u których stwierdza się zaburzenia procesu rekombinacji homologicznej (mutacja w genie BRCA i/lub niestabilność genomowa).

Skuteczność i bezpieczeństwo skojarzenia olaparibu z bewacyzumaben oceniano w wieloośrodkowym, randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu klinicznym PAOLA-1. Do badania włączono chore na zaawansowanego surowiczego raka jajnika o niskim stopniu zróżnicowania, raka jajowodu lub pierwotnego raka otrzewnej, u których zakończono chemioterapię pierwszej linii opartą na pochodnych platyny. Czynnikiem stratyfikującym w badaniu była odpowiedź na pierwszą linię chemioterapii oraz status mutacji BRCA w guzie (tBRCAm) oceniany prospektywnie na podstawie badania przeprowadzonego lokalnie. Wszystkie dostępne próbki guza były następnie retrospektywnie oceniane testem Myriad myChoice CDX, który również został zarejestrowany przez FDA.

Chore w sposób losowy w stosunku 2:1 przydzielono do ramienia z olaparibem w dawce 300 mg dwa razy na dobę w skojarzeniu z bewacyzumabem w dawce 15 mg/kg co 3 tygodnie (n=537) lub do ramienia z bewacyzumabem w skojarzeniu z placebo (n=269). Chore kontynuowały leczenie podtrzymujące bewacyzumabem i rozpoczynały terapię olaparibem po okresie co najmniej 3 tygodni (a do 9 tygodni) po ostatnim cyklu chemioterapii. Leczenie olaparibem kontynuowano do progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub przez okres maksymalnie 24 miesięcy.

Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w ocenie badacza według kryteriów RECIST 1.1. Jednym z drugorzędowych punktów kontrolnych w badaniu był czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS). Szacowany PFS w grupie chorych ze stwierdzonymi zaburzeniami procesu rekombinacji homologicznej wynosił 37,2 miesiąca dla olaparibu i bewacyzumabu oraz 17,7 miesiąca dla samego bewacyzumabu (HR 0,33, 95% CI 0,25-0,45). Dane dotyczące OS nie są jeszcze dostępne.

Najczęstsze działania niepożądane w grupie chorych leczonych olaparibem i bewacyzumabem (≥10% chorych) obejmowały nudności, zmęczenie, niedokrwistość, limfopenię, wymioty, biegunki, neutropenię, leukopenia, infekcje dróg moczowych I bóle głowy.

Zalecana dawka olaparibu to 300 mg doustnie dwa razy dziennie, niezależnie od spożywanego posiłku. Zalecana dawka bewacyzumabu w skojarzeniu z olaparibem to 15 mg/kg masy ciała co 3 tygodnie.