Paklitaksel, karboplatyna i bewacyzumab skuteczne w leczeniu zaawansowanego raka szyjki macicy
Autor: Alicja Kostecka
Data: 16.07.2019
Źródło: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0090825819312624
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Rak szyjki macicy, mimo że jest objęty programem badań przesiewowych, w Polsce występuje częściej niż w pozostałych krajach Unii Europejskiej, charakteryzuje się też niższą przeżywalnością. Dla kobiet z zaawansowanym lub nawrotowym rakiem szyjki macicy pojawiła się szansa na skuteczniejszą niż dotychczas terapię.
Na łamach Gynecologic Oncology opublikowano wyniki badania oceniającego skuteczność i bezpieczeństwo leczenia wymienionej grupy pacjentek schematem opartym o paklitaksel (175mg/m2), karboplatynę (AUC 6mg/ml/min) i bewacyzumab (15mg/kg m.c.). Powyższe leki podawano co 21 dni aż do wystąpienia progresji choroby, całkowitej remisji lub nieakceptowalnej toksyczności.
34 pacjentki otrzymały medianę 6 cykli leczenia (zakres od 2 do 25). Mediana okresu obserwacji wyniosła 18,5 miesiąca (zakres od 2 do nawet 29 miesięcy). Odsetek obiektywnych odpowiedzi na leczenie wyniósł 88%. W badanej populacji u siedemnastu pacjentek (50%) odnotowano całkowitą, a trzynaście (38%) częściową odpowiedź na leczenie z medianą czasu trwania 6 miesięcy. Powyższy schemat okazuje się więc skuteczną i obiecującą opcją terapeutyczną. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi okazały się neutropenia (41,2%), leukopenia (41,2%), niedokrwistość (32,4%) i małopłytkowość (26,5%).
34 pacjentki otrzymały medianę 6 cykli leczenia (zakres od 2 do 25). Mediana okresu obserwacji wyniosła 18,5 miesiąca (zakres od 2 do nawet 29 miesięcy). Odsetek obiektywnych odpowiedzi na leczenie wyniósł 88%. W badanej populacji u siedemnastu pacjentek (50%) odnotowano całkowitą, a trzynaście (38%) częściową odpowiedź na leczenie z medianą czasu trwania 6 miesięcy. Powyższy schemat okazuje się więc skuteczną i obiecującą opcją terapeutyczną. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi okazały się neutropenia (41,2%), leukopenia (41,2%), niedokrwistość (32,4%) i małopłytkowość (26,5%).