Zastosowanie osocza ozdrowieńców u osób z ciężkim przebiegiem COVID-19
Autor: Aleksandra Lang
Data: 03.04.2020
Źródło: jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2763983/Mikołaj Kamiński
Działy:
Aktualności w Koronawirus
Aktualności
| Tagi: | COVID-19, SARS-CoV-2, badanie, osocze, ozdrowieńcy, przeciwciała |
Na łamach JAMA opublikowano wyniki zastosowania osocza ozdrowieńców u chińskich pacjentów z ostrą niewydolnością oddechową spowodowaną infekcją SARS-COV-2.
Zastosowanie osocza ozdrowieńców jest metodą terapeutyczną możliwą do stosowania w przypadku infekcji o ciężkim przebiegu, na które nie ma celowanego leczenia. Ten rodzaj interwencji był podejmowany u pacjentów z ciężkim przebiegiem grypy H1N1, SARS-1 i gorączki krwotocznej ebola.
Publikacja ma charakter opisu serii pięciu przypadków. Surowice podano pacjentom z zespołem ostrej niewydolności oddechowej (ang. acute respiratory distress syndrome, ARDS), u których doszło do zwiększenia liczby cząsteczek wirusa pomimo leczenia przeciwwirusowego (rytonawir-lopinawir i interferon). Ponadto chorzy wymagali mechanicznej wentylacji. Surowice ozdrowieńców uzyskano od pięciu osób, które wyzdrowiały z infekcji SARS-COV-2 i wytworzyły przeciwciała przeciw wirusowi. Każdemu choremu przetoczono osocze raz od 10. do 22. dnia po przyjęciu do szpitala.
W ciągu trzech dni po zastosowaniu osocza temperatura ciała u czterech z pięciu pacjentów obniżyła się do wartości referencyjnych. Liczba cząstek wirusa zmniejszyła się, a wynik negatywny uzyskano u wszystkich w ciągu 12 dni po transfuzji. ARDS ustąpiło u czterech osób w ciągu 12 dni po transfuzji, a trzy nie wymagały wentylacji mechanicznej po dwóch tygodniach od otrzymania osocza. Obecnie trzech pacjentów zostało wypisanych ze szpitala (czas hospitalizacji: 51-55 dni), a dwoje pozostałych jest obecnie w stanie stabilnym.
Należy podkreślić, że doniesienie ma charakter opisu przypadków, w którym nie zachowano rygoru badania klinicznego. Z powodu braku grupy kontrolnej nie ma więc możliwości oceny skuteczności osocza ozdrowieńców. Ponadto nie znamy optymalnego momentu zastosowania osocza. Opisywane wyniki dają jednak nadzieję na opracowanie skutecznej interwencji u pacjentów z ciężkim przebiegiem COVID-19.
Publikacja ma charakter opisu serii pięciu przypadków. Surowice podano pacjentom z zespołem ostrej niewydolności oddechowej (ang. acute respiratory distress syndrome, ARDS), u których doszło do zwiększenia liczby cząsteczek wirusa pomimo leczenia przeciwwirusowego (rytonawir-lopinawir i interferon). Ponadto chorzy wymagali mechanicznej wentylacji. Surowice ozdrowieńców uzyskano od pięciu osób, które wyzdrowiały z infekcji SARS-COV-2 i wytworzyły przeciwciała przeciw wirusowi. Każdemu choremu przetoczono osocze raz od 10. do 22. dnia po przyjęciu do szpitala.
W ciągu trzech dni po zastosowaniu osocza temperatura ciała u czterech z pięciu pacjentów obniżyła się do wartości referencyjnych. Liczba cząstek wirusa zmniejszyła się, a wynik negatywny uzyskano u wszystkich w ciągu 12 dni po transfuzji. ARDS ustąpiło u czterech osób w ciągu 12 dni po transfuzji, a trzy nie wymagały wentylacji mechanicznej po dwóch tygodniach od otrzymania osocza. Obecnie trzech pacjentów zostało wypisanych ze szpitala (czas hospitalizacji: 51-55 dni), a dwoje pozostałych jest obecnie w stanie stabilnym.
Należy podkreślić, że doniesienie ma charakter opisu przypadków, w którym nie zachowano rygoru badania klinicznego. Z powodu braku grupy kontrolnej nie ma więc możliwości oceny skuteczności osocza ozdrowieńców. Ponadto nie znamy optymalnego momentu zastosowania osocza. Opisywane wyniki dają jednak nadzieję na opracowanie skutecznej interwencji u pacjentów z ciężkim przebiegiem COVID-19.
