Eksperci: Największą wadą ustawy o działalności leczniczej jest to, czego w niej brak
Redaktor: Kamila Gębska
Data: 10.06.2013
Źródło: KG
Zdaniem ekspertów firmy PwC, kancelarii prawnej DZP oraz Uczelni Łazarskiego ustawa o działalności leczniczej w ciągu dwóch lat obowiązywania nie spełniła większości celów, które stawiał przed nią ustawodawca. W opracowanym raporcie przestawiają jej największe grzechy, potknięcia, choć są i pozytywy. Rekomendują, co można zrobić by uzdrowić sytuację ochrony zdrowia.
W ocenie autorów raportu bez gruntownej nowelizacji ustawy lub uchwalenia dodatkowych ustaw – zwłaszcza o dodatkowych ubezpieczeniach zdrowotnych, system ochrony zdrowia w Polsce będzie coraz mniej wydolny. Ich zdaniem największą wadą obecnej ustawy nie jest to, co jest w niej nieprecyzyjne lub błędnie uregulowane, ale to, czego w niej brakuje. Ich zdaniem ustawa m.in. nie zapewnia koordynacji geograficzno-medycznej między podmiotami leczniczymi. W efekcie położone blisko siebie placówki nierzadko oferują bardzo zbliżony zakres świadczeń, przy jednoczesnym braku innych, które byłyby nie mniej potrzebne pacjentom. Kolejny zarzut, to brak kompleksowości i ciągłości świadczeń udzielanych pacjentom na różnych etapach leczenia oraz systemowe marnotrawstwo w ochronie zdrowia.
- Chodzi o nie wykorzystanie potencjału w zasobach ludzkich, wyposażeniu czy infrastrukturze. To problem podnoszony od dawna. W naszej ocenie trzeba go rozwiązać jak najszybciej – mówił Bernard Waśko z PwC, który wspomniał też o pozytywach ustawy.
– Śmiało można powiedzieć, że ustawa była krokiem w dobrym kierunku i część stawianych przed nią celów zostało zrealizowanych. Udało się ujednolicić formy prawne, w których funkcjonują podmioty lecznicze, co ułatwiła ich transformację oraz zaoferowano narzędzia pozwalające na umiarkowane urynkowienie. Niemniej w trakcie obowiązywania ustawa obnażyła wady techniczne i systemowe – dodał ekspert.
Wśród rekomendowanych kierunków zmian, które poprawiłyby sytuację w ochronie zdrowia eksperci wymieniają m.in. doprecyzowanie definicji podmiotu leczniczego i przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego oraz nadanie im w sposób jednoznaczny osobowości prawnej, a także jednolitych praw i obowiązków. Zdaniem specjalistów niezbędna jest też ramowa regulacja kwestii organizacyjnych w podmiotach leczniczych (proces i tryb przyjęcia pacjenta lub odmowy przyjęcia, ciągłość procesu leczenia, w tym skierowanie lub transport do innego świadczeniodawcy, itp.). Według nich trzeba także określić zasady współpracy podmiotów leczniczych z zakładami ubezpieczeń oferującymi dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne.
Jako pilne rekomendują również przedefiniowanie koszyka świadczeń gwarantowanych poprzez rzetelne wyliczenie, na jaki zakres finansowania wystarczają środki pobierane w ramach obowiązkowej składki zdrowotnej. Autorzy raportu, poprzez swoje analizy, wnioski i rekomendacje chcą zainicjować dyskusję nad tym, co można zrobić, by uzdrowić sytuację ochrony zdrowia. Sygnalizują, że w Polsce zbyt często myśli się ustawami, a nie rozwiązaniem problemów.
- Chodzi o nie wykorzystanie potencjału w zasobach ludzkich, wyposażeniu czy infrastrukturze. To problem podnoszony od dawna. W naszej ocenie trzeba go rozwiązać jak najszybciej – mówił Bernard Waśko z PwC, który wspomniał też o pozytywach ustawy.
– Śmiało można powiedzieć, że ustawa była krokiem w dobrym kierunku i część stawianych przed nią celów zostało zrealizowanych. Udało się ujednolicić formy prawne, w których funkcjonują podmioty lecznicze, co ułatwiła ich transformację oraz zaoferowano narzędzia pozwalające na umiarkowane urynkowienie. Niemniej w trakcie obowiązywania ustawa obnażyła wady techniczne i systemowe – dodał ekspert.
Wśród rekomendowanych kierunków zmian, które poprawiłyby sytuację w ochronie zdrowia eksperci wymieniają m.in. doprecyzowanie definicji podmiotu leczniczego i przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego oraz nadanie im w sposób jednoznaczny osobowości prawnej, a także jednolitych praw i obowiązków. Zdaniem specjalistów niezbędna jest też ramowa regulacja kwestii organizacyjnych w podmiotach leczniczych (proces i tryb przyjęcia pacjenta lub odmowy przyjęcia, ciągłość procesu leczenia, w tym skierowanie lub transport do innego świadczeniodawcy, itp.). Według nich trzeba także określić zasady współpracy podmiotów leczniczych z zakładami ubezpieczeń oferującymi dodatkowe ubezpieczenia zdrowotne.
Jako pilne rekomendują również przedefiniowanie koszyka świadczeń gwarantowanych poprzez rzetelne wyliczenie, na jaki zakres finansowania wystarczają środki pobierane w ramach obowiązkowej składki zdrowotnej. Autorzy raportu, poprzez swoje analizy, wnioski i rekomendacje chcą zainicjować dyskusję nad tym, co można zrobić, by uzdrowić sytuację ochrony zdrowia. Sygnalizują, że w Polsce zbyt często myśli się ustawami, a nie rozwiązaniem problemów.
