Geriatria: wyrwać seniorów z zaklętego kręgu szpital – samotność

Seniorzy i nie chcą, i tak naprawdę wcale nie potrzebują tak częstych hospitalizacji, jak to ma miejsce dzisiaj. Obecny system ochrony zdrowia wymusza je, ze szkodą i dla szpitali, i seniorów – to wniosek ze środowej konferencji „Kampania społeczno-edukacyjna na rzecz osób 60+”.

Jak działa system? Źle dla jednej i drugiej strony. Osoby starsze często stają przed wyborem: albo poradzę sobie zupełnie sam – albo jestem skazany na szpital, bo nikt inny pomocy mi nie udzieli. Czy szpitale się z tego cieszą? Z dodatkowych pieniędzy od NFZ za opiekę nad starszymi? –Nie. Bo te pieniądze nie zawsze przychodzą. Ale szpitale często stoją w sytuacji bez wyjścia. Bo gdy odmówią pomocy, a seniorowi cokolwiek się stanie: poniosą odpowiedzialność. Ze strachu przed nią, seniora przyjmują – mówi prof. Piotr Kuna, dyrektor Szpitala im. Barlickiego.

-Ale seniorom wcale na tym nie zależy i wcale to nie jest dla nich najlepsze wyjście – mówi Tomasz Sobierajski, socjolog Uniwersytetu Warszawskiego, członek Rady Ekspertów Kampanii 60+. -Po prostu brak instytucji, które zajęłyby się nieszpitalną pomocą dla seniora. Wielu z nich wystarczy krótka wizyta domowa, pobyt w ośrodku dziennym, itp. Nie mają na nią szans, decydują się na wybór ostateczny, szpitala. To trzeba zmienić – dodaje.

Kampania społeczno-edukacyjna na rzecz osób 60+ to projekt zrzeszający różne środowiska, które prowadzą działania na rzecz osób starszych w Polsce. Partnerami Kampanii są Caritas Polska, Polski Związek Emerytów, Rencistów i Inwalidów, Ogólnopolska Federacja Stowarzyszeń Uniwersytetów Trzeciego Wieku oraz Związek Powiatów Polskich. Kampania 60+ ma charakter długofalowy i nie jest ograniczona czasowo. Patronat honorowy nad Kampanią 60+ objęli: Władysław Kosiniak-Kamysz, minister pracy i polityki społecznej Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny.

Organizatorzy przyjęli deklarację programową. Czytamy w niej: Będziemy dążyć do tego, aby publiczny dyskurs dotyczący polskich seniorów nie koncentrował się wyłącznie na ważnych aspektach: demograficznym i ekonomicznym, ale również – doceniał i śmielej prezentował szerokie spektrum możliwości i przedsięwzięć, które umacniają wizerunek seniora jako osoby aktywnej, odważnej i w pełni korzystającej z życia. Jesteśmy przekonani, że tylko w ten sposób będziemy w stanie umocnić należny osobom starszym społeczny szacunek i doprowadzić do lepszych i bardziej regularnych kontaktów międzypokoleniowych.