Hotel snów Andrzeja Szczeklika

23 września II Katedra Chorób Wewnętrznych Collegium Medicum UJ przy Skawińskiej 8 otrzyma imię prof. Andrzeja Szczeklika. Profesor był nie tylko wybitnym lekarzem i światowej sławy uczonym, ale także przyjacielem artystów i pisarzem - autorem chętnie czytanych w Polsce i tłumaczonych na języki obce esejów.

Po odsłonięciu nowego napisu nad wejściem do budynku, goście, wśród nich wielu pisarzy, udadzą się do sali wykładowej, w której planowana jest część artystyczna. Wystąpią m. innymi Anna Szałapak, Zbigniew Preisner, Jerzy Trela, Jacek Wójcicki. Całość poprowadzi Bronisław Maj. Szpital, nazwany przez Piotra Skrzyneckiego „hotelem snów”, uchodzi za miejsce niezwykłe. To jedyna klinika, przed którą ustawiono dedykowaną pacjentowi rzeźbę, a w sali wykładowej stoi biały fortepian. Charakterystyczne dla profesora Szczeklika podejście do medycyny, jako dziedziny pokrewnej sztuce, usiłującej tak jak sztuka stale przekraczać granice poznania, jest na Skawińskiej nadal obowiązujące, zwłaszcza że wszyscy z dziesięciu pracujących tu profesorów i doktorów habilitowanych to jego uczniowie.
Profesor Szczeklik urodził się w Krakowie jako syn lekarza-kardiologa, Edwarda Szczeklika. Ukończył Średnią Szkołę Muzyczną, a w roku 1961 Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Krakowie. Dalej kształcił się w Stanach Zjednoczonych i w Szwecji. W roku 1963 rozpoczął pracę w III Klinice Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1966 roku uzyskał stopień naukowy doktora medycyny, a w 1969 doktora habilitowanego z zakresu chorób wewnętrznych. W 1979 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 profesora zwyczajnego. Od stycznia 1972 roku objął kierownictwo Kliniki Akademii Medycznej w Krakowie. W latach 1990-1993 był rektorem Akademii Medycznej w Krakowie. Andrzej Szczeklik doprowadził do włączenia wydziałów medycznych do Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1993-1996 pełnił funkcję prorektora ds. Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1994 członek Papieskiej Akademii Nauk. W 1975 przedstawił teorię rozwoju postaci astmy oskrzelowej, tzw. astmy aspirynowej. W latach 70. prowadził badania nad prostacykliną i przyczynił się do wprowadzenia analogów prostacykliny do farmakoterapii. Od 2009 roku był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK).
Andrzej Szczeklik był autorem i współautorem ok. 600 prac naukowych, publikowanych w czasopismach międzynarodowych i krajowych. Wydał również kilka monografii i podręczników, także za granicą. Autor książek: „Katharsis. O uzdrowicielskiej mocy natury i sztuki” (Znak, Kraków 2003), oraz „Kore — O chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny” (Znak, Kraków 2007) przetłumaczonych na język angielski, niemiecki, hiszpański, węgierski, i litewski. Był członkiem Papieskiej Akademii Nauk, PAU, PAN oraz innych towarzystw naukowych. Był doktorem honoris causa uniwersytetów medycznych w Warszawie i Katowicach. Był kierownikiem II Katedry Chorób Wewnętrznych CM UJ. Był żonaty, miał dwóch synów i córkę. Od listopada 2010 do swojej śmierci był członkiem Faculty of 1000.
Andrzej Szczeklik zmarł w Krakowie na zawał serca połączony z zapaleniem płuc. Pogrzeb profesora odbył się 8 lutego 2012 w Bazylice Mariackiej w Krakowie. Uczony został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.