Niejasne przepisy o edukacji w szpitalu
Wiele placówek edukacyjnych wciąż nie uwzględnia ocen ze szkół przyszpitalnych, a przewlekle chore dzieci po powrocie do zdrowia muszą nadrabiać materiał lub nie zdają do następnej klasy. W szpitalach chcą edukować, ale system w tym nie pomaga. Przez niejasne przepisy edukacji w podmiotach leczniczych nie chcą też finansować samorządy.
Nawet 30 proc. polskich uczniów choruje przewlekle, a wielu z nich wymaga wielotygodniowych, kilkumiesięcznych lub nawet kilkuletnich hospitalizacji. – Edukację zapewniają im wówczas szkoły przyszpitalne, mające własną dyrekcję, administrację i nauczycieli – informuje „Dziennik Gazeta Prawna”.
Ile jest takich szkół?
Tego nie wiedzą nawet w kuratorium oświaty. Okazuje się, że nie istnieje nawet rejestr takich placówek.
Dziennik podaje, że liczbę ustalić ma tocząca się właśnie kontrola. Na tyle pionierska, że niektóre kuratoria otwarcie przyznają, że nie wiedziały o istnieniu takiego rodzaju szkół.
Niewidzialne szkoły przyszpitalne
– Szkoły przyszpitalne są niewidzialne, niewiele osób wie, że istnieją, i często musimy tłumaczyć, jak działamy i że nasze oceny są bardzo ważne – mówi dyrektor Zespołu Szkół Specjalnych w Uzdrowisku Konstancin-Zdrój Paulina Ambroziak, dodając, że nauczyciele szkoły przyszpitalnej, obok kwalifikacji do nauczania konkretnego przedmiotu, muszą się wykazać szczególną empatią, elastycznością i umiejętnością współpracy z personelem medycznym.
Jak czytamy, elastyczność przydaje się nauczycielom szpitalnym także w wyborze sposobu nauczania – na oddziałach rehabilitacji leczniczej, gdzie wielu pacjentów jest unieruchomionych, odbywa się ono tylko werbalnie. Często lekcje prowadzone są przy łóżku pacjenta. – Nauczyciele takiej szkoły są mobilni. Zdarza się, że przemieszczają się między oddziałami z wózkami sklepowymi pełnymi pomocy naukowych –dodaje Agnieszka Koterwas z Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Z raportu Fundacji Szkoła z Klasą „Szkoły przyszpitalne w Polsce” wynika, że personel medyczny traktuje ich czasami jako intruzów, którzy przeszkadzają w leczeniu.
– Tymczasem na oddziałach psychiatrycznych czy onkologicznych dzieci przebywają często miesiącami, a nawet latami, tutaj zdają do następnej klasy i niezwykle istotne jest, by nauczycieli traktować jako wsparcie dla zespołu terapeutycznego – wyjaśnia dr Aleksandra Lewandowska, konsultant krajowa ds. psychiatrii dzieci i młodzieży, która objęła raport swoim patronatem.
Problem z finansowaniem przez samorządy
Przyczyną części nieporozumień są warunki lokalowe, a raczej ich brak. – Szkoły przyszpitalne często funkcjonują w placówkach, które same nie mają wystarczającego zaplecza – mówi „DGP” Izabela Maciejewska, dyrektor Zespołu Szkół nr 33 w Bydgoszczy. – Gdyby pojawił się wymóg zapewnienia osobnych pomieszczeń dla szkół, część szpitali mogłaby po prostu zrezygnować z ich istnienia. Nie wszystko da się uregulować jednym rozporządzeniem – realia są bardzo zróżnicowane, a wiele kwestii wciąż pozostaje nieunormowanych lub nieprecyzyjnych – zaznacza.
Na niejasną legislację zwraca uwagę także dr Tomasz Rowiński, psycholog, członek Rady ds. Zdrowia Psychicznego przy Ministrze Zdrowia.
– W wielu miejscach władze samorządowe nie rozumieją, że powinny finansować szkoły przyszpitalne na takiej samej zasadzie, na jakiej finansują szkoły ogólnodostępne, bo subwencja MEN, wypłacana szkole przez samorząd, podąża za uczniem. W jednym z psychiatrycznych podmiotów leczniczych na Mazowszu niepubliczna szkoła 1,5 roku temu uruchomiła oddział specjalny szkoły ponadpodstawowej, a we wrześniu 2024 r. oddział szkoły podstawowej. Jednak starostwo powiatowe oraz burmistrz miasta do dziś nie przekazali szkole należnych środków za realizację obowiązku szkolnego na oddziale dziennym psychiatrycznym dla dzieci i młodzieży. Tłumaczą to inną interpretacją przepisów – mówi Tomasz Rowiński.
Jego zdaniem rozporządzenia regulujące prace szkół przyszpitalnych powinny zawierać odrębne akty wykonawcze precyzujące te kwestie.
Przeczytaj także: „Edukacja zdrowotna – opublikowano rozporządzenia”.
