Sposób na szpitaloprzechowalnie seniorów
Cezary Pakulski twierdzi, że wie, co należy zrobić, aby szpitale nie były przechowalnią dla seniorów – zapowiada przy tym, że wprowadzenie zaproponowanych przez niego zmian poprawi finanse jednostek ochrony zdrowia, w których osoby starsze, niewymagające leczenia szpitalnego, zajmują łóżka. Chodzi o współpłacenie.
Senior w szpitalu – problem dla systemu, ulga dla rodziny
Zastępca rzecznika praw obywatelskich Stanisław Trociuk zwrócił się do minister do spraw polityki senioralnej Marzeny Okły-Drewnowicz o analizę problemu nieodbierania seniorów ze szpitali lub ich bezpodstawnej hospitalizacji – przedstawiciel RPP spytał, jakie działania zaradcze pomogłyby go rozwiązać.
Dlaczego to takie ważne? Ponieważ – jak podkreślił Trociuk – seniorzy, którzy nie wymagają leczenia szpitalnego, zajmują miejsca innym pacjentom, wydłużając kolejki i zwiększając koszty opieki zdrowotnej. To także naruszenie praw pacjentów, którzy chcieliby spędzić ostatnie dni w domowym otoczeniu.
Minister Okła-Drewnowicz w odpowiedzi przypomniała, że 22 marca 2024 r. został utworzony Międzyresortowy Zespół do spraw systemowych rozwiązań związanych z opieką nad osobami starszymi, do zadań którego należy między innymi analiza systemowych rozwiązań dotyczących opieki nad osobami starszymi oraz proponowanie działań związanych z opieką nad osobami starszymi.
Dzięki zespołowi ma poprawić się dostęp do opieki długoterminowej i jej jakości.
Kiedy?
– Może za kilkanaście miesięcy, moża za kilka lat – ocenia w „Menedżerze Zdrowia” dr hab. n. med. Cezary Pakulski, lekarz i członek Kolegium Ekspertów Instytutu Strategie 2050, proponując prostsze i szybsze rozwiązanie.
– Może to poprawić sytuację finansową jednostek ochrony zdrowia, w których osoby starsze i niewymagające leczenia szpitalnego zajmują łóżka – mówi ekspert.
Rozwiązaniem, współpłacenie za pobyt na oddziale
– W sytuacji, w której chorzy, niepotrzebujący leczenia szpitalnego zajmują miejsca do leczenia w szpitalu, bo albo nie są odbierani przez rodzinę, albo oczekują na miejsce w zakładach opiekuńczo-leczniczych, zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych lub domach opieki społecznej, należy wprowadzić zasadę współpłacenia, czyli opłatę za pracę opiekującego się personelu, zakwaterowanie, wyżywienie i konieczną farmakoterapię. Należność ta pobierana byłaby – przez szpital – z renty lub emerytury w wysokości do 70 proc. świadczenia lub przejęcia przyznanego zasiłku stałego wyrównawczego lub renty socjalnej. Pozostałe 30 proc. renty lub emerytury przekazywane byłoby na konto bankowe chorego – proponuje Cezary Pakulski, informując, że są to zasady obowiązujące w przypadku pobytu chorego w zakładach opiekuńczo-leczniczych lub pielęgnacyjno-opiekuńczych.
– Wysokość pobieranej opłaty za pobyt w szpitalu będzie naliczana zgodnie z art. 18 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 25 czerwca 2012 r. w sprawie kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych. Wydawanie na to zgody – w trybie zgody na wykonanie u chorego procedury medycznej lub decyzji administracyjnej – powinno stać się kompetencją właściwego sądu rejonowego, a czas zobowiązania zakreślony terminem odebrania pacjenta przez rodzinę lub ustaleniem możliwości przeniesienia pacjenta do ośrodka opieki długoterminowej – sugeruje w „Menedżerze Zdrowia” ekspert.
– W tym celu konieczna będzie nowelizacja wyżej wymienionej ustawy i rozporządzenia, a także ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty i ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta – zwraca uwagę Cezary Pakulski.
Przeczytaj także: „Przechowalnia”.
