W budzeniu ze śpiączki pomogą wspomnienia opowiadane przez bliskich
Redaktor: Janusz Maciejowski
Data: 27.01.2015
Źródło: JM/PAP/Neurorehabilitation and Neural Repair
Pomoc w wybudzeniu ze śpiączki najbardziej skuteczna jest, gdy biorą w tym procesie udział osoby bliskie - zbadali naukowcy z Uniwersytetu Northwestern (USA). W odzyskaniu świadomości pomagają bardzo opowiadania chorym o wydarzeniach z przeszłości.
Naukowcy zaobserwowali, że pacjenci przebywający w stanie śpiączki szybciej dochodzą do siebie i zaczynają reagować na bodźce i polecenia po zastosowaniu kilkutygodniowej terapii, która polega na systematycznym odsłuchiwaniu autentycznych historii opowiadanych przez bliskie osoby.
W badaniu uczestniczyło 15 pacjentów (12 mężczyzn i 3 kobiety) w wieku około 35 lat, przebywających w śpiączce od średnio 70 dni. Wszystkie osoby w momencie rozpoczęcia terapii znajdowały się w stanie wegetatywnym lub stanie minimalnej świadomości.
"Najpierw przeprowadzono kilka testów mających dostarczyć podstawowych informacji o ich kondycji wyjściowej, np. czy mogą otworzyć oczy lub śledzić wzrokiem osobę przechodzącą przez pokój. Wykonano także badania obrazowania metodą rezonansu magnetycznego, a następnie przez 6 tygodni 4 razy dziennie odtwarzano pacjentom nagrania zawierające szczegółowe opisy wydarzeń z ich życia. Wybrane historie opowiadane były przez członków rodziny i przedstawiane w sposób bardzo obrazowy. Nie zapominano o częstym używaniu imienia chorego" - czytamy w informacji prasowej.
W ciągu tego okresu wielokrotnie powtarzano testy. Po zakończeniu terapii okazało się, że mózgi pacjentów zaczęły intensywniej reagować na obcy głosy.
- Wierzymy, że słuchanie tych historii wychodzących z ust rodziców i rodzeństwa stanowi trening dla obwodów mózgu odpowiedzialnych za pamięć długotrwałą. Taka stymulacja pozwala na wywołanie pierwszego przebłysku świadomości – powiedziała mediom koordynatorka badania Theresa Pape. - Zdolność do przetwarzania i rozumienia zasłyszanych informacji uległa u pacjentów znacznej poprawie. Na początku badania nie zwracali oni uwagi na głos należący do nieznajomego, ale później zaczęli przetwarzać to, co ta osoba mówiła – wyjaśnia proces Pape.
Zdaniem badaczy terapia z zastosowaniem znajomych głosów może przynieść korzyści nie tylko pacjentom w śpiączce, ale również ich bliskim.
W badaniu uczestniczyło 15 pacjentów (12 mężczyzn i 3 kobiety) w wieku około 35 lat, przebywających w śpiączce od średnio 70 dni. Wszystkie osoby w momencie rozpoczęcia terapii znajdowały się w stanie wegetatywnym lub stanie minimalnej świadomości.
"Najpierw przeprowadzono kilka testów mających dostarczyć podstawowych informacji o ich kondycji wyjściowej, np. czy mogą otworzyć oczy lub śledzić wzrokiem osobę przechodzącą przez pokój. Wykonano także badania obrazowania metodą rezonansu magnetycznego, a następnie przez 6 tygodni 4 razy dziennie odtwarzano pacjentom nagrania zawierające szczegółowe opisy wydarzeń z ich życia. Wybrane historie opowiadane były przez członków rodziny i przedstawiane w sposób bardzo obrazowy. Nie zapominano o częstym używaniu imienia chorego" - czytamy w informacji prasowej.
W ciągu tego okresu wielokrotnie powtarzano testy. Po zakończeniu terapii okazało się, że mózgi pacjentów zaczęły intensywniej reagować na obcy głosy.
- Wierzymy, że słuchanie tych historii wychodzących z ust rodziców i rodzeństwa stanowi trening dla obwodów mózgu odpowiedzialnych za pamięć długotrwałą. Taka stymulacja pozwala na wywołanie pierwszego przebłysku świadomości – powiedziała mediom koordynatorka badania Theresa Pape. - Zdolność do przetwarzania i rozumienia zasłyszanych informacji uległa u pacjentów znacznej poprawie. Na początku badania nie zwracali oni uwagi na głos należący do nieznajomego, ale później zaczęli przetwarzać to, co ta osoba mówiła – wyjaśnia proces Pape.
Zdaniem badaczy terapia z zastosowaniem znajomych głosów może przynieść korzyści nie tylko pacjentom w śpiączce, ale również ich bliskim.
