Weszły w życie przepisy o leczeniu transgranicznym
Redaktor: Bartłomiej Leśniewski
Data: 17.11.2014
Źródło: Sejm/MZ/MK
Od 15 listopada 2014 roku polscy pacjenci mogą leczyć się w ramach ubezpieczenia polskiego za granicą. W tym dniu weszły w życie przepisy ustawy transgranicznej. Dyrektywa transgraniczna obowiązuje od 25 października 2013 roku - jej implementacja zajęła Polsce ponad rok.
Zgodnie z ustawą, pacjent ubezpieczony w Polsce, który był leczony w innym państwie UE, będzie mógł otrzymać zwrot kosztów według stawek stosowanych w Polsce i do wysokości wynikającej z wystawionego rachunku. Refundacji będą podlegały też produkty lecznicze i wyroby medyczne. Zwrot kosztów będzie dotyczył jednak tylko tych świadczeń, które są w Polsce zagwarantowane ustawowo.
Pacjent, który skorzystał z odpłatnych świadczeń zdrowotnych w innym państwie członkowskim UE, aby otrzymać zwrot poniesionych kosztów będzie musiał zwrócić się z wnioskiem do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ. Podstawą do zwrotu będzie rachunek wystawiony przez zagraniczny podmiot wykonujący działalność leczniczą, a także skierowanie, recepta lub zlecenie (na wyroby medyczne). Ponadto, nowe przepisy przyznają pacjentom prawo do zwrotu kosztów świadczeń zdrowotnych, z których korzystali pomiędzy wejściem w życie dyrektywy a niniejszej nowelizacji. Dla zapewnienia równowagi finansowej NFZ nowelizacja przewiduje też regułę ostrożnościową i określa maksymalną kwotę wydatków przeznaczonych na zwrot kosztów leczenia pacjentów za granicą.
Sejm uchwalił ustawę 10 października 2014 r. 28 października 2014 r. podpisał ją Prezydent.
Opieka medyczna w ramach ustawy transgranicznej obejmuje leczenie planowe od podstawowej opieki zdrowotnej i świadczeń wysokospecjalistycznych po leczenie szpitalne, rehabilitację i lecznictwo uzdrowiskowe, ale takie, które znajduje się w koszyku świadczeń gwarantowanych.
W razie nieprzewidzianych zachorowań i/lub wypadków pacjenci przebywający czasowo w innych państwach UE na podstawie EKUZ korzystają ze wszystkich świadczeń opieki zdrowotnej, które są niezbędne ze względu na stan ich zdrowia. Nie ma znaczenia, czy dane świadczenie jest wymienione w wykazie świadczeń wymagających uprzedniej zgody w przypadku ich udzielania w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej, ponieważ wykaz ten nie ma zastosowania do leczenia w ramach systemu koordynacji.
Pacjent, który skorzystał z odpłatnych świadczeń zdrowotnych w innym państwie członkowskim UE, aby otrzymać zwrot poniesionych kosztów będzie musiał zwrócić się z wnioskiem do właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ. Podstawą do zwrotu będzie rachunek wystawiony przez zagraniczny podmiot wykonujący działalność leczniczą, a także skierowanie, recepta lub zlecenie (na wyroby medyczne). Ponadto, nowe przepisy przyznają pacjentom prawo do zwrotu kosztów świadczeń zdrowotnych, z których korzystali pomiędzy wejściem w życie dyrektywy a niniejszej nowelizacji. Dla zapewnienia równowagi finansowej NFZ nowelizacja przewiduje też regułę ostrożnościową i określa maksymalną kwotę wydatków przeznaczonych na zwrot kosztów leczenia pacjentów za granicą.
Sejm uchwalił ustawę 10 października 2014 r. 28 października 2014 r. podpisał ją Prezydent.
Opieka medyczna w ramach ustawy transgranicznej obejmuje leczenie planowe od podstawowej opieki zdrowotnej i świadczeń wysokospecjalistycznych po leczenie szpitalne, rehabilitację i lecznictwo uzdrowiskowe, ale takie, które znajduje się w koszyku świadczeń gwarantowanych.
W razie nieprzewidzianych zachorowań i/lub wypadków pacjenci przebywający czasowo w innych państwach UE na podstawie EKUZ korzystają ze wszystkich świadczeń opieki zdrowotnej, które są niezbędne ze względu na stan ich zdrowia. Nie ma znaczenia, czy dane świadczenie jest wymienione w wykazie świadczeń wymagających uprzedniej zgody w przypadku ich udzielania w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej, ponieważ wykaz ten nie ma zastosowania do leczenia w ramach systemu koordynacji.
