Demielinizacja u dzieci a ryzyko stwardnienia rozsianego w przyszłości

Interpretacja znaczenia ostrych zmian demielinizacyjnych stwierdzanych w obrazach rezonansu magnetycznego (MR) u dzieci jest trudna. Przeprowadzone w Kanadzie badanie kohortowe pozwoliło zidentyfikować prezentacje radiologiczne, na podstawie których można przewidywać zdiagnozowanie stwardnienia rozsianego (MS) w przyszłości.

Klinicznie izolowany zespół objawów (CIS) z demielinizacją w obrazach MR może być pierwszą oznaką stwardnienia rozsianego. Szacuje się, że od 30 do 70% dorosłych, u których stwierdzono CIS, rozwinie MS. Również u dzieci wystąpienie ostrych zmian demielinizacyjnych może być trudne w interpretacji i wymagać przeprowadzenia szerokiej diagnostyki różnicowej. Prospektywne badanie kohortowe przeprowadzone przez grupę kanadyjskich ośrodków miało na celu dostarczyć informacji dotyczących dalszych losów młodych pacjentów z ostrą demielinizacją. Podczas zbierania danych stosowano zestandaryzowaną punktację obrazów MR obejmującą 14 elementów typu logicznego (tak/nie). Skan MR był przeprowadzany w trakcie epizodu demielinizacji, a następnie 4 razy co 3 miesiące oraz podczas kolejnego epizodu. MS było diagnozowane na podstawie parametrów klinicznych i obrazowych. Zastosowano narzędzia matematyczne pozwalające na identyfikację stanów związanych z największym ryzykiem wystąpienia MS w przyszłości. Badanie objęło 284 dzieci, którym wykonano 1139 skanów MR. Średni czas obserwacji wyniósł 3.9 lat (przy odchyleniu standardowym SD = 1.7 lat). U 57 osób zdiagnozowano MS. Mediana czasu od pierwszego epizodu do postawienia rozpoznania wyniosła 188 dni. Ze zwiększym ryzykiem stwierdzenia MS związane były: obecność co najmniej jednej zmiany hipointensywnej w obrazie T1 (współczynnik ryzyka HR = 20.6), znalezienie co najmniej jednej zmiany okołokomorowej (HR = 3.34), lub współwystępowanie tych dwóch czynników (HR = 34.27). Czułość powyższych kryteriów wyniosła 84%, swoistość 93%, a pozytywna i negatywna wartość predykcyjna odpowiednio 76% i 96%. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość przewidzenia diagnozy MS u dzieci z incydentalną, ostrą demielinizacją w ośrodkowym układzie nerwowym. Jak podsumowują autorzy, otwiera to nie tylko możliwość szybszego wdrożenia leczenia w wymagających tego przypadkach, ale również będzie miało znaczenie dla projektowania przyszłych badań klinicznych w dziecięcym MS.