Klobazam w leczeniu uzupełniającym zespołu Lannoxa-Gastauta
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 19.10.2011
Źródło: Ng YT, Conry JA, Drummond R. Randomized, phase III study results of clobazam in Lennox-Gastaut syndrome. Neurology 2011; online ahead of print.
W randomizowanym badaniu III fazy klobazam okazał się skuteczny w terapii uzupełniającej zespołu Lennoxa-Gastauta, słabo reagującej na leczenie formy padaczki, która zazwyczaj ujawnia się w dzieciństwie.
Przegląd opublikowanych badań wykonany dla bazy danych Cochrane (Hancock i Cross, 2009) wykazał brak skutecznego leku, a działanie rufinamidu, lamotryginy, topiramatu i felbamatu zakwalifikował jako korzystne w terapii uzupełniającej. Artykuł, którego abstrakt przedstawiony został poniżej, wykazało efektywność i skuteczność klobazamu, który jest pochodną benzodwuazepinową, w terapii uzupełniającej zespołu Lannoxa-Gastauta.
Pacjenci w wieku od 2 do 60 lat byli losowo przydzielani do grup otrzymujących placebo lub klobazam w dawce 0.25, 0.5 lub 1.0 mg/kg m.c./dzień. Po 4 tygodniach obserwacji, 3 tygodniach dostosowywania dawki i 12 tygodniach leczenia ustaloną dawką następował 2- lub 3-tygodniowy okres, w którym kontynuowano lub stopniowo wycofywano leczenie klobazamem. Główny punkt końcowy stanowił mierzony w procentach spadek średniej liczby napadów atonicznych na tydzień w okresie leczenia względem okresu początkowego. Pod uwagę brano również m.in. oceny lekarzy i opiekunów oraz występowanie innych typów napadów.
Randomizowanych było 238 pacjentów; badanie ukończyło 125 spośród 157 zakwalifikowanych do badania po poprawkach wniesionych do protokołu eksperymentu. Średni spadek liczby napadów atonicznych w grupie otrzymującej placebo wyniósł 12.1%, a w grupie leczonej klobazamem osiągnął on 41.2% (p = 0.0120), 49.4% (p = 0.0015) i 68.3% (p < 0.0001) odpowiednio dla dawek 0.25, 0.5 i 1 mg/kg m.c./dzień. Według ocen lekarzy i opiekunów klobazam istotnie obniżał nasilenie objawów. Do najczęstszych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem klobazamu należały: senność, podwyższona temperatura ciała i infekcje górnych dróg oddechowych.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że klobazam istotnie zmniejszał częstość występowania napadów atonicznych w przebiegu zespołu Lannoxa-Gastauta i że nie zidentyfikowano nowych działań niepożądanych.
Badanie dostarcza dowodów II klasy na skuteczność klobazamu w terapii uzupełniającej zespołu Lannoxa-Gastauta w okresie dwunastotygodniowym, gdzie w sposób zależny od dawki zmniejsza on średnią tygodniową liczbę napadów atonicznych.
Zespół Lannoxa-Gastauta to trudna w leczeniu forma padaczki, najczęściej ujawniająca się pomiędzy 2. a 6. rokiem życia. Jego przebieg charakteryzują występujące wielokrotnie w ciągu dnia napady, ostatecznie prowadzące do zaburzeń rozwojowych. Wśród dzieci z padaczką zespół Lannoxa-Gastauta występuje z częstością 1:20. W jednej piątej przypadków bywa on poprzedzony występowaniem zespołu Westa.
Pacjenci w wieku od 2 do 60 lat byli losowo przydzielani do grup otrzymujących placebo lub klobazam w dawce 0.25, 0.5 lub 1.0 mg/kg m.c./dzień. Po 4 tygodniach obserwacji, 3 tygodniach dostosowywania dawki i 12 tygodniach leczenia ustaloną dawką następował 2- lub 3-tygodniowy okres, w którym kontynuowano lub stopniowo wycofywano leczenie klobazamem. Główny punkt końcowy stanowił mierzony w procentach spadek średniej liczby napadów atonicznych na tydzień w okresie leczenia względem okresu początkowego. Pod uwagę brano również m.in. oceny lekarzy i opiekunów oraz występowanie innych typów napadów.
Randomizowanych było 238 pacjentów; badanie ukończyło 125 spośród 157 zakwalifikowanych do badania po poprawkach wniesionych do protokołu eksperymentu. Średni spadek liczby napadów atonicznych w grupie otrzymującej placebo wyniósł 12.1%, a w grupie leczonej klobazamem osiągnął on 41.2% (p = 0.0120), 49.4% (p = 0.0015) i 68.3% (p < 0.0001) odpowiednio dla dawek 0.25, 0.5 i 1 mg/kg m.c./dzień. Według ocen lekarzy i opiekunów klobazam istotnie obniżał nasilenie objawów. Do najczęstszych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem klobazamu należały: senność, podwyższona temperatura ciała i infekcje górnych dróg oddechowych.
W podsumowaniu autorzy stwierdzają, że klobazam istotnie zmniejszał częstość występowania napadów atonicznych w przebiegu zespołu Lannoxa-Gastauta i że nie zidentyfikowano nowych działań niepożądanych.
Badanie dostarcza dowodów II klasy na skuteczność klobazamu w terapii uzupełniającej zespołu Lannoxa-Gastauta w okresie dwunastotygodniowym, gdzie w sposób zależny od dawki zmniejsza on średnią tygodniową liczbę napadów atonicznych.
Zespół Lannoxa-Gastauta to trudna w leczeniu forma padaczki, najczęściej ujawniająca się pomiędzy 2. a 6. rokiem życia. Jego przebieg charakteryzują występujące wielokrotnie w ciągu dnia napady, ostatecznie prowadzące do zaburzeń rozwojowych. Wśród dzieci z padaczką zespół Lannoxa-Gastauta występuje z częstością 1:20. W jednej piątej przypadków bywa on poprzedzony występowaniem zespołu Westa.
