Podwyższone ryzyko otępienia u pacjentów z migotaniem przedsionków

Przegląd systematyczny i metaanaliza przeprowadzone przez Kalantarian i wsp. wykazały, że migotanie przedsionków było związane z podwyższonym ryzykiem pogorszenia funkcji poznawczych. Zależność występowała zarówno w grupie pacjentów z udarem, jak i w grupie wszystkich chorych z migotaniem przedsionków.

Kalantarian i wsp. przeprowadzili metaanalizę badań, w których określano zależność między występowaniem migotania przedsionków a pogorszeniem funkcji poznawczych. Autorzy oparli się na 21 artykułach odnalezionych w 5 bazach danych. Najsilniejszy związek migotania przedsionków z występowaniem pogorszenia funkcji poznawczych odnotowano w grupie pacjentów z udarem mózgu. Ryzyko względne pogorszenia funkcji poznawczych wyniosło w niej 2.7. Dla ogółu pacjentów z migotaniem przedsionków ryzyko względne było równe 1.4 i było istotne także niezależnie od obciążenia udarem mózgu. Mimo braku jednorodności wyników badań, zarówno uwzględnienie wyłącznie obserwacji z prospektywnym zbieraniem danych, jak i dotyczących ryzyka otępienia, nie prowadziło do uzyskania innego ryzyka względnego. W opinii autorów wyniki badania świadczą o zwiększonym ryzyku pogorszenia funkcji poznawczych i zwiększonym ryzyku otępienia u pacjentów z migotaniem przedsionków. Autorzy podkreślili, że mechanizm, w którym następuje pogorszenie funkcji poznawczych związane z migotaniem przedsionków pozostaje nieznany. Farina i wsp. wykazali, że udar mózgu nie tłumaczy obciążenia otępieniem u pacjentów z migotaniem przedsionków [1]. Proponowane mechanizmy to: współwystępowanie czynników ryzyka, stan nadkrzepliwości i zatorowość.

[1] Farina E, Magni E, Ambrosini F i wsp. Neuropsychological deficits in asymptomatic atrial fibrillation. Acta Neurol Scand 1997;96:310-6.