Porównanie alteplazy i tenekteplazy w niedokrwiennym udarze mózgu
Autor: Izabela Żmijewska
Data: 30.03.2012
Źródło: Parsons M, Spratt N, Bivard A i wsp. A Randomized Trial of Tenecteplase versus Alteplase for Acute Ischemic Stroke. N Engl J Med 2012; 366:1099-1107.
Tenekteplaza, będąca rekombinowanym tkankowym aktywatorem plazminogenu, była do tej pory stosowana wyłącznie w zawale serca. W badaniu przeprowadzonym przez Parsons i wsp. okazała się ona być bardziej skuteczna od alteplazy w leczeniu ostrego niedokrwiennego udaru mózgu.
Alteplaza i tenekteplaza to rekombinowane tkankowe aktywatory plazminogenu (rt-PA), których mechanizm działania polega na rozcinaniu mostka dwusiarczkowego plazminogenu. Tenekteplaza zarejestrowana jest wyłącznie w leczeniu trombolitycznym zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST. Dożylnie podawana alteplaza jest natomiast zarejestrowana również w leczeniu ostrego udaru niedokrwiennego oraz masywnej zatorowości płucnej. Badanie drugiej fazy przeprowadzone przez Parsons i wsp. miało na celu porównanie skuteczności tenekteplazy (0.1 mg/kg lub 0.25 mg/kg) i alteplazy (0.9 mg/kg) w leczeniu niedokrwiennego udaru mózgu w czasie krótszym niż 6 godzin od początku objawów. Dwoma głównymi punktami końcowymi były: część obszaru niedokrwionego, który uległ reperfuzji w obrazowaniu rezonansu magnetycznego (MR) po 24 godzinach oraz poprawa kliniczna mierzona skalą NIHSS, również po 24 godzinach. W eksperymencie wzięło udział 75 pacjentów wybranych w oparciu o obrazowanie tomografii komputerowej, po 25 w każdej badanej grupie (tenekteplaza w dwóch dawkach i alteplaza). Najskuteczniejsze okazało się leczenie wysoką dawką tenekteplazy. Odsetek pacjentów wolnych od poważnej niepełnosprawności po 90 dniach od udaru w grupie leczonej alteplazą wyniósł 40%, a w grupie, która otrzymała tenekteplazę w dawce 0.25 mg/kg, 72% (p = 0.02). Leczenie tenekteplazą, niezależnie od dawki, było związane z lepszą poprawą kliniczną (p < 0.001) i większymi obszarami reperfuzji (p < 0.004). Nie wykazano różnic w częstości występowania poważnych skutków ubocznych. Autorzy publikacji stwierdzili, że u badanych pacjentów zastosowanie tenekteplazy związane było z lepszą reperfuzją i korzystniejszymi wynikami klinicznymi.