Kabozantynib skuteczny nie tylko w jasnokomórkowym raku nerki
Autor: Marta Koblańska
Data: 26.04.2019
Źródło: Katarzyna Stencel/Lancet Oncology
Według najnowszego badania, którego wyniki opublikowano w The Lancet Oncology inhibitor kinazy tyrozynowej (tyrosine kinase inhibitor, TKI), kabozantynib wykazuje aktywność przeciwnowotworową także wobec niejasnokomórkowego raka nerki.
Kabozantynib jest lekiem doustnym, inhibitorem wielokinazowym hamującym VEGFR, MET, RET, KIT, oraz AXL zarejestrowanym do leczenia chorych na przerzutowego jasnokomórkowego raka nerki. Do tej pory przeprowadzono jedynie dwa niewielkie retrospektywne badania kliniczne, do których włączono niespełna 50 chorych na niejasnokomórkowego raka nerki i które wykazały skuteczność TKI w tym wskazaniu.
Do wieloośrodkowego, międzynarodowego, retrospektywnego kohortowego badania klinicznego włączono 112 chorych na przerzutowego, niejasnokomórkowego raka nerki, których leczono kabozantynibem niezależnie od linii leczenia. Rekrutację do badania prowadzono w 21 ośrodkach w Stanach Zjednoczonych oraz jednym ośrodku w Belgii w latach 2015-2018. Chorych z rozpoznaniem raka mieszanego z komponentą raka jasnokomórkowego nie włączano do badania. Spośród 112 chorych u 59% chorych rozpoznano raka brodawkowatego, u 15% chorych nowotwór z translokacją Xp11.2, u 13% raka niesklasyfikowanego, u 9% chorych raka nerki chromofobowego a u 4% chorych raka z cewek zbiorczych.
U 27% chorych leczonych kabozantynibem stwierdzono obiektywną odpowiedź na leczenie. Mediana czasu do niepowodzenia leczenia wynosiła 6,7 miesiąca, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) 7 miesięcy po okresie obserwacji, którego mediana wynosiła 11 miesięcy. Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) wynosiła 12 miesięcy. Większość chorych była wcześniej leczona innym TKI, jak na przykład sunitynib, a 40% chorych otrzymywała wcześniej immunoterapię.
Najczęstsze działania niepożądane niezależnie od stopnia obejmowały zmęczenie (52%) oraz biegunkę (34%). Najczęstsze działania niepożądane 3. stopnia obejmowały zmiany skórne oraz nadciśnienie tętnicze.
Do wieloośrodkowego, międzynarodowego, retrospektywnego kohortowego badania klinicznego włączono 112 chorych na przerzutowego, niejasnokomórkowego raka nerki, których leczono kabozantynibem niezależnie od linii leczenia. Rekrutację do badania prowadzono w 21 ośrodkach w Stanach Zjednoczonych oraz jednym ośrodku w Belgii w latach 2015-2018. Chorych z rozpoznaniem raka mieszanego z komponentą raka jasnokomórkowego nie włączano do badania. Spośród 112 chorych u 59% chorych rozpoznano raka brodawkowatego, u 15% chorych nowotwór z translokacją Xp11.2, u 13% raka niesklasyfikowanego, u 9% chorych raka nerki chromofobowego a u 4% chorych raka z cewek zbiorczych.
U 27% chorych leczonych kabozantynibem stwierdzono obiektywną odpowiedź na leczenie. Mediana czasu do niepowodzenia leczenia wynosiła 6,7 miesiąca, a mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) 7 miesięcy po okresie obserwacji, którego mediana wynosiła 11 miesięcy. Mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) wynosiła 12 miesięcy. Większość chorych była wcześniej leczona innym TKI, jak na przykład sunitynib, a 40% chorych otrzymywała wcześniej immunoterapię.
Najczęstsze działania niepożądane niezależnie od stopnia obejmowały zmęczenie (52%) oraz biegunkę (34%). Najczęstsze działania niepożądane 3. stopnia obejmowały zmiany skórne oraz nadciśnienie tętnicze.
