NEJM: Chemio-radioterapia lepsza u starszych chorych z glejakiem niż sama radioterapia
Autor: Marta Koblańska
Data: 17.03.2017
Źródło: Medscape/MK
Chemio-radioterapia przez dodanie temozolomidu u starszych chorych na glejaka poprawia przeżycie w porównaniu z leczeniem tylko radioterapią i jest już nowym standardem opieki, wynika z badania opublikowanego w New England Journal of Medicine.
Połączenie to stanowi standard u młodszych chorych już od dekady, ale obecnie została udowodniona jego przewaga nad sama radioterapią także u starszych chorych.
W nowym badaniu chemio-radioterapia poprawiła zarówno przeżycie całkowite jak i przeżycie wolne od progresji choroby, ale korzyści akcentowały się najbardziej u chorych z anomalia genetyczną MGMT związaną z lepszą odpowiedzią na chemioterapię i dłuższym przeżyciem tych pacjentów.
Zdaniem kanadyjskich badaczy choć glejak niewspółmiernie dotyka starszych pacjentów, nie ma jasnych wytycznych ich leczenia a praktyka różni się w zależności od miejsca na świecie. To randomizowane badanie jednak dostarcza pierwszych dowodów, że chemioterapia w połączeniu ze skrócona radioterapią znacząco wpływa na wydłużenie przeżycia bez uszczerbku na jakości życia – podkreślają badacze.
Badanie objęło 562 chorych w wieku 65 lat i starszych ( średnia wieku 73 lata, 165 chorych miało MGMT) ze świeżą diagnozą glejaka w celu leczenia tylko radioterapią (40 Gy w 15 frakcjach) lub radioterapią z czynnikiem towarzyszącym i adjuwantowym temozolomidem.
Mediana przeżycia całkowitego okazała się znacząco lepsza w grupie, która otrzymywała terapię skojarzoną: 9,3 miesiąca z radioterapią i temozolomidem i 7,6 miesiąca tylko z radioterapią, co oznacza 33 procentowe zmniejszenie ryzyka śmierci. Badacze odkryli także, że pacjenci przechodzący jedynie biopsję żyli krócej w porównaniu do tych, którzy poddani zostali częściowej lub zupełnej resekcji.
Zauważono także różnicę w zależności od grup wiekowych. Pacjenci w wieku 65-70 lat wykazywali medianę przeżycia całkowitego 8,7 miesiąca z chemio-radioterapią i 8,3 miesiąca tylko z radioterapią. Różnica u pacjentów w wieku 71-75 lat była jeszcze większa: 9,3 miesiąca versus 7,6 miesiąca. W najstarszej grupie 76 lat i starszych wyniosła 10 miesięcy versus 7,1 miesiąca.
Największe korzyści odnośnie przeżycia odniosło 165 chorych ze statusem MGMT. W tej grupie przeżycie całkowite podwoiło się po dodaniu temozolomidu i wyniosło 13,5 miesiąca wobec 7,7 miesiąca dla samej radioterapii.
W nowym badaniu chemio-radioterapia poprawiła zarówno przeżycie całkowite jak i przeżycie wolne od progresji choroby, ale korzyści akcentowały się najbardziej u chorych z anomalia genetyczną MGMT związaną z lepszą odpowiedzią na chemioterapię i dłuższym przeżyciem tych pacjentów.
Zdaniem kanadyjskich badaczy choć glejak niewspółmiernie dotyka starszych pacjentów, nie ma jasnych wytycznych ich leczenia a praktyka różni się w zależności od miejsca na świecie. To randomizowane badanie jednak dostarcza pierwszych dowodów, że chemioterapia w połączeniu ze skrócona radioterapią znacząco wpływa na wydłużenie przeżycia bez uszczerbku na jakości życia – podkreślają badacze.
Badanie objęło 562 chorych w wieku 65 lat i starszych ( średnia wieku 73 lata, 165 chorych miało MGMT) ze świeżą diagnozą glejaka w celu leczenia tylko radioterapią (40 Gy w 15 frakcjach) lub radioterapią z czynnikiem towarzyszącym i adjuwantowym temozolomidem.
Mediana przeżycia całkowitego okazała się znacząco lepsza w grupie, która otrzymywała terapię skojarzoną: 9,3 miesiąca z radioterapią i temozolomidem i 7,6 miesiąca tylko z radioterapią, co oznacza 33 procentowe zmniejszenie ryzyka śmierci. Badacze odkryli także, że pacjenci przechodzący jedynie biopsję żyli krócej w porównaniu do tych, którzy poddani zostali częściowej lub zupełnej resekcji.
Zauważono także różnicę w zależności od grup wiekowych. Pacjenci w wieku 65-70 lat wykazywali medianę przeżycia całkowitego 8,7 miesiąca z chemio-radioterapią i 8,3 miesiąca tylko z radioterapią. Różnica u pacjentów w wieku 71-75 lat była jeszcze większa: 9,3 miesiąca versus 7,6 miesiąca. W najstarszej grupie 76 lat i starszych wyniosła 10 miesięcy versus 7,1 miesiąca.
Największe korzyści odnośnie przeżycia odniosło 165 chorych ze statusem MGMT. W tej grupie przeżycie całkowite podwoiło się po dodaniu temozolomidu i wyniosło 13,5 miesiąca wobec 7,7 miesiąca dla samej radioterapii.
