Związek pomiędzy podażą i stężeniem karotenoidów we krwi a ryzykiem raka pęcherza moczowego: wyniki metaanalizy

Na łamach Advances in Nutrition ukazał się przegląd systematyczny z metaanalizą dotyczący badań typu case-control oraz kohortowych dotyczących relacji pomiędzy podażą karotenoidów oraz ich stężeniem we krwi a ryzykiem raka pęcherza moczowego.

Analizą objęto w sumie 22 badania obejmujące ponad pół miliona dorosłych. W meta-analizie zastosowano model efektów losowych. Badacze porównywali kategorie podaży oraz stężeń: najniższą oraz najwyższą. Ogólnie wyższa podaż karotenoidów i ich wyższe stężenie nie było istotnie związane z ryzykiem raka pęcherza moczowego (podaż: RR=0,88; 95% CI: 0,76–1,03; stężenia: RR=0,36; 95% CI: 0,12–1,07). W przypadku analizy podgrup karotenoidów, zaobserwowano istotne relacje między podażą oraz stężeniem, a ryzykiem raka pęcherza. I tak, zwiększenie ilości beta-kryptoksantyny w diecie o 1 mg/dzień było związane z mniejszym ryzykiem raka pęcherza moczowego (RR=0,58; 95% CI: 0,36–0,94). Natomiast zwiększenie stężenia krążących alfa-karotenu, beta-karotenu oraz luteiny i zeaksantyny o jeden mikromol/litr było również związane ze zmniejszeniem ryzyka raka pęcherza moczowego (alfa-karoten: RR=0,24; 95% CI: 0,08-0,67; beta-karoten: RR=0,73; 95% CI: 0,57–0,94; luteina i zeaksantyna: RR=0,44; 95% CI: 0,28–0,67).

Zwiększenie podaży beta-kryptoksantyny oraz stężeń alfa- i beta-karotenu oraz luteiny i zeaksantyny we krwi może być związane ze zmniejszonym ryzykiem raka pęcherza moczowego. Karotenoidy występują obficie w żółtych, pomarańczowych i czerwonych owocach i warzywach.

CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), RR – Relative Risk (pl. ryzyko względne)